தேவார ஒளிநெறி (அப்பர்) செற்றதோர் மனமொழிந்து சிங்தைசெய்து சிவமூர்த்தி என்றெழுவார் சிங்கையுள்ளால் உற்றதோர். H. --- நோய்களைங் திவ்வுலகமெல்லாம் காட்டுவான் உத்தமன சேர்ந்தார் இடர்கள் சீர்க்குஞ் செல்வனம் சொற்றுனை மாலை கொண்டு நற்றுனை யாவர் போலும் சோ.கியை ஆதரித்து உற்றுணர்ந் தருகி ஊறி உட்கசிவுடையவர்க்கு நற்று யாவர்போ லும் தொழுதெழுவார்கட்கெல்லாம் 225-9 228-6 66-3 70-1 ளுமன் என்பான் நாகர்க்கு...நமக்கெல்லாம் சிவனென்பரன் 210–18 ஞானங் காட்டுவர் நன்னெறிகாட்டுவர், தானங்காட்டுவர் தம்மடைந்தார்க்கெலாம் தக்கார் அடியார்க்கு நீயே 野 தடையொன்றின்றியே கன்னடைந்தார்க்கெலாம் அடைய சின்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே தம்மடி பாவ வைத்தார் தம்மானை அடியார்க் கென்றும் தம்மைப் பற்றிஞர்க் கருள்கள் செய்து தமக்கன்பு பட்டவர் பாரமும் பூண்பர் தன்கொண்டர் நெஞ்சிருள் கூரும்பொழுது நிலாப் பாரித்து அஞ்சுட்ராய் கின்ருன் தன்னடியார்க் கருள்புரிந்த தகவு தோன்றும் தன்னடியார்க் கெளியான் தன்னை தன்னடியே சிந்தைசெய்வார் வருங்காமைக் காப்பானை தன்னை நோக்கித் தொழுதெழு வார்க்கெலாம் பின்னே என்ர்ை பெருமானடி களே தனத்தினைத் தவிர்ந்து நின்ற கம்மடி பரவுவார்க்கு மனத்தினுள் மாசு தீர்ப்பார் தாழ்ந்தோர் க்கெல்லாம் . லங்கொடுக்கும் நம்பியை தாள லால் துணையு மில்லை # தானங் காட்டித் தன்காளடைக்கார்கட்கு வானங்காட்டுவர் தானங் காட்டுவர் தம் மடைக் கார்க்கெலாம் தானேக்கும் தன் அடி யர் காவிகளில் தேனேக்கும் திருகு சிந்தையைத் தீர்த்துச் செம்மைசெய்து ப்ருகி யூறலைப் பற்றிப் பகமறிக் துருகி நைபவர்க் கூனமொன் றின்றியே ="○万@ நின்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே திறம் நினைவார் சிங்தை சேருஞ்செல்வர் துணையென்று தொழுவாருள்ளம் போற்றவன்காண் துரிசறத் தொண்டுபட்டார்க் கெளியான துறவி வைத்தார் 139–3 254-6 144-6 33-6 299–5 58-2 17–2 19-8 231–7 246–3 282-6 151-2 33-8 233-6 40-8 139–3 139-3 162-3 144–2 230–4 277-3 279-9 227 (4-6)
