శEF_0 தேவார ஒளிநெறி (அப்பர்) சுற்றமுங் துணையும் மனைவாழ்க்கையும் அற்றபோதனையாாவர்.197-5 தமக்கு நல்லது தம்முயிர் போயில்ை தருமந்தான் கவந்தான் கவத்தால் வரும் கருமந்தான் கருமான் மறிக்கையினன் அருமத்தன்ன 156-4 அதிர்கழல் சேர்மினே, சிரமஞ் சோழல் திவினையாளரே! 210-21 தன கிருந்ததோர் தன்மைய சாயினும் முன்கு ாேத் தொழுதெழு மின்களோ திரு கிமையால் ஐவரையும் காவலேவித் திகையாதே சிவாயநம என்னும் சிங்தைச், சுருகிதனைத் துயக்கறுத்துத் துன்பவெள்ளக் கடல் நீந்திக் கரையேறுங் கருத்தே மிக்கு.. பாவி நாளுங் கருதிமிகத் தொழும் திருந்ாமம் அஞ்சுஞ் சொல்லிக் கசிவினல் தொழும் துறவி நெஞ்சின ராகிய தொண்டர்காள் பிறவி நீங்கப் பிதற்றுமின் பித்தாய் துன்பமின்றித் துயரின்றி என்றும் நீர் இன்பம் வேண்டில் இராப்பகல் எத்துமின் தாம்ருல் அகிலுங்காட்டித் தொழுதடி வணங்குமின்னே தேடிச் சென்று கிருந்தடி எத்துமின் நாடி வந்தவர் எம்கையும் ஆட்கொள்வர் தொண்ட சாகித் தொழுது பணிமினே பண்டை வல்வினை பற்றற வேண்டுவீர் கங்கை பாகம் வைத்த (க்) ஈறுஞ்சோதியைப், பங்கமின்றிப் பணிக்கெழு மின்களோ கஞ்சம் உண்ட்பிரான் அடியிணைக்கே சித்தம் வைத்து கட்டமாடிய நம்பனை நாள்தொறும் இட்டத்தா லினிதாக நினைமினே கடையை மெய்யென்ற காக்கிகம் பேசாதே நீல கண்டனை நிக்கல் கினை மினே நூலால் கன்ரு . மின்கா நோய்கெட நெய்த்தானத்தோ டெக்கானத்தும் நிலவு பெருங்கோயில் பல் கண்டால் கொண்டீர்...கயிலாய சாதனையே காணலாமே நெளிவுண்டாக் கருகாகே கிமலன் தன்னை so வினைமின்கள் கித்தலும் பரமனைக் கடவிாாய்ச் சென்று கைகொழுதுய்ம்மினே பரவிநாளும் கருதிமிகக் கொழும் பலிசேரும் புராணனை கக்கு நீர்கள் காகம் புகேன்மினே பழகினல்வரும் பண்டுள சுற்றமும், விழ விடாவிடில் வேண்டிய எய்தொன 131-2 274-8 274-6 135-6 144–3 42-8 118-5 135-7 181-6 274-4 155-8 144-6 197-8 131-10 283-11 225-3 210-19 274–8 210-14 190.9
