23. உபதேசம் கிடெரிட அாமற் திருர்தச் சென்ற பாடுமின் பத்தருள்ளிர் பழமண்ணிப் படிக்கரையே 22–3. அமுகர்வது மாயம் இது மண்ளுவது கிண்ணம் பாம்போவது பிறவிக்கடல் பசிநோய் செய்த பறிதான் சாழா, மம் செய்ம்மின்...திருக்கேதாரம் எனினே 78-1 வாா ரின் மு கொழும் அடியார்கள் வானளப் பெறும் வார்த்தையைக் கேட்டும், நாளுளும் மலரிட்டு வணங்கார் நம்மை ஆள்கின்ற தன்மையை ஒாார், ளோ கான் கிடந்தே உழ்ைக்கின்றேன் கொக்கெலாம் துணையாமெனக் கருதி, ஆளாவான் பலர் முன்பழைக்கின்றேன் ஆரூரானை மறக்கலும் ஆமே 59-8 வாளொடிய தடங்கிண்ணியர் வலையில் அழுந்தாதே சாவோாடிய நமர்ைதமர் நலுகாமுனம் நணுகி ாாய் உய்ம்மின்....அடிசட்கிடம்...கேதாரம் எனிரே 78-5 வெட்டெனப் பேசன்மின் சொண்டர்காள் எம்பிரானையே 44-3 வெளி மு ாேத் தொழுமின்...வெண்பொடி யாடியை... - கழுக்குன்றமே 81–4. வெற்றாைக் கற்றமனும் விரையாது விண்டாலம் உண்றும், துற்றரைக் கற்றறுப்பான் தன்ன ஆடைத் தொழிலுடையீர், பெற்றசைப் பித்தரென்று அருகேன்மின் படிக்கரையுள், பற்றரைப் பற்றி நின்று பழிபாவங்கள் தீர்மின்களே 22-9. (ii) உபதேசம் (புலவர்களுக்கு) (புலவர்களுக்கு உபதேசப் பதிகம்-84) ாள் விழுக்கிடம் பார்க்கும் ஆகிலும், ஈக்கும் ஈகிலன் ஆலுெம், வள்ளலே! எங்கள் மைந்தனே' என்று வாழ்க்கினும் கொடுப்பாரிலை ***புகலூரைப் பாடுமின் புலவீர்காள் அள்ளற்பட் டழுந்தாது போவதற் கியாதும் ஐயுறவில்லையே 34-8 கAறிலா கானைக் கற்று நல்லனே! காமதேவனை க்குமே, முற்றிலாதான முற்றனே என்று மாழியினும் கொடுப்பாரிலே**புகலூரைப் பாடுமின் புலவிர்காள்! அத்தனய் அமருல காள்வதற் கியாதும் ஐயுற வில்லையே 34-9 காளியேற் பெரிதுடையனே! கற்று நல்லனே! சுற்றம் நன்கிளை பேணியே விருந்தோம்புமே என்று பேசினும் கொடுப்பாரில*புகலூர் பாடுமின் புலவீர்காள்! ஆணியாய் அமருலகம் ஆள்வதற் கியாதும் ஐயுறவில்லையே 3.1.3.
