150. சுக்காரும் சிவனும் அயர் டங்சண்ணி பங்கா கங்கையாளும் மெய்யாகத் கிருந்தனள் வேறிடம் இல்லை கையார் வாேக் காடுகளோடும் உடய்ைக் கொய்யார் பொழிற் கோடியே கோயில் கொண்டாயே 3F [Fi_ EF 32–5 ,ெ சிவபிரான் பலி ஏற்பதை நினைந்து சுந்தார் வருந்துதல் முசி கனகக் கமல மலரன்ன சேவடி, ஊரித்தனையும் ரிெக்கக்கால் அவை நோங்கொலோ 43-2 7A, வாய்த் தலைழிற் புலி கொள்ளக் தண்டால் அடியார் உருதாரே, அறவே ஒழியாய் கச்சூர் வடபால் ஆலக்கோயில் அம்மானே 41.6 கச்சே வொன் றரையில் அசைத்துக் கழலும் சிலம்பும் H . . " H = * H = سي - # I ■ சலிக்கப் பலிக்கென், றுச்சம்போதா ஆரூர்திரியக் கண்டால் அடியார் உருகாரே 4 1-2 கதுவாய்க் கலையிற் பலி கொள்ளக் கண்டால் அடியார் கவலாாே, அதுவே யாமா றிதுவோ கச்சூர் ஆலக் கோயில் அம்மானே 41-1 காதல் செய்து களித்துப் பிதற்றிக் கடிமா மலரிட் டுனேயேத்தி ஆகல் செய்யும் அடியார் இருக்க ஜயங்கொள்வ தழகிதே 41-9 தொண்டர்கள் பTட விண்ஞேர்கள் எத்த உழிதர்வீர், பண்டகங் தோறும் பலிக் குச் செல்வது பான்மையே 1-: பலி கொள்ளும் இடம் ఆ44 జు கொடியார் பலர் வேடர்கள் வாழுங் கரைமேல், அடிகேள் அன்பதாயிடங் கோயில் கொண்டாயே 32-9 8. சிவன்பால் சுந்தாருக்கு உள்ள உரிமை, பக்தி, அடிமைத்திறம் அடியேற் கெளியான 59-7 ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே ;} எங்தை தங்தை 35-7 என்பொன்னை 38–10 எனக்கினியான் மனக்கினியான் 72-1 என*ஆளல் உறுகண்டன் 71-7 4. சிவனது கருணையும் அருட்டிறமும் அம்மைநோய் இம்மையே ஆசறுத்தானை 74-8 * ஆளல் - ஆளுதல். கண்டன் - வீரன். இது ஆள் அல் உறு கண்டன் எனவும் பிரியும். அல் - இருள்.
