மூன்றவதெழுத்தின்விகாரம் 28 த்தோடு புணருஙகால் துற்றிரட்டாவெனக் கொளக. (உ - ம. ) . ஆகறந்தன், மாபயகதன, ஆசிறிய, மாபெரிய, எ - ம. கேணமியாகோதாய், சொனமியாபா வாய, எ-ம். தினனாகுதிரை, கடலோடா காலவனெடுகதோ, ங - ம் இவற றைச் சிறப்பித்து விளககினமையால் ஆவீற்றமற்றைப் பெயரும,முற்று வினையலலன வினையுமவரின் வலலின மிரட்டுமெனக் கொள்க. (உ-ம்.) புறப்பறப்பன, கடாப்பெரிய, மிடாச்சிறிய, ஓடாககுதிரையுமுழாக்காளையு மாகர ஓடாத உழாத என வரின வலலிணமிரடடா - நனனூல், "அல வழியாமா மியாமுற்றுமுனமிகா." எ-து மேற்கோள. எ - று (sa) 33. தனிக்குறிலீற்றாத் தகுமபெயாசெய்யுடகே ஆஅவவாதலுமதனோ டுவ்வணையலுமாம். (இ-ள) செய்யுனிடத்துத் தனிக்குறிற்கீழே ஆகாரவீற்றுச்சில பெயா முன்னே பலபெயா வருங்கால அவ்வாகாரங்குறுகி அகரமாகவும் அகர மாயின்பின் உகரமிணைந்து வரவும், பெறுமெனக்கொளக, (கூ - ம்) சுறம றிவனதுறையெலா நிலவிரிகானலவாய், -ம. நிலவுபாயந்த கடலிற் சுறவுபாயாது களித்தன, எ-ம இருவகை விகாரம வத்தவாறுகாணல், அன் றியும. (உ-ம்.) இரா -இரவு, புரு-புறவு, சுறா - சுறவு, நிலா - நிலவு, விளா- விளவு, பலா - பலவு, என இயலபாகியுங் குறுகியும உகரமபெற்றும் வழக் கிடத்துவரும் - நன்னூல் "குறியதனகீழாககுறுகலு மதனோ, கொமேற றலுமியலபுமாக தூககின -து மேற்கோள். எ-று. 34. தமிழவேற்றுமைக கச்சாரவும்பெறுமே. (கங) (இ-ள்) தமிழ் என்னுஞ்சொல்லே வேற்றுமைப்பொருளாக வருங கால அகரச்சாரியை பெற்றும், பெருமையும், வருமெனக்கொளக (உ-ம்) தமிழககூற்று, தமிழச்சொல், என அகரச்சாரியை பெருது வகதன. தமிழ்ப்பல்லவதரையா, தமிழ்நாகன, தமிழ்வளவன, தமிழ்வரசன, என அகரச்சாரியைபெற்று வந்தன.- நனநூல். "தமிழவவுறவும் பெறும் வேற்றுமைக்கே." எ -து மேற்கோள எ-று. (கச) 35. தனிவழிஐயுந் தனிக்குறிலயலவுக துவவுகொவவுக தொடாமெலிமிகுமே. (இ-ள்) ஓரெழுதது மொழியாகவரும் ஐகாரமும், தனிக்குற்றெழு த்துக் கூடின யகரமுடி, ஏவற்சொற்களாகிய, து,கொ, என்றிருமொழி களும் நிலைப்பதமாகி, வருமபதமுதற்கண மெல்லினம புணரின் அல்வழி யானும் வேற்றுமையானும் ஒற்றிரட்டும் (உ - ம ) கை + மாறினது வலகம் மாறினது, கை+மாற்று = கைம்மாற்று, கை + ஞான்றது = கைஞஞான்றது. க+நீணடது = கைநீணடது, மெய்+ஞான்றது = மெயஞஞான்றது,
