கச்சினர்க் கினியருரை. 古事尼一 ாக தொடைவகை கிலையே யாங்கென மொழிப. - - - “மாஅக்காண் மோஓட்டெருமை” இது கூழையளபெடை;என்வரும். ੋ மேற்கதுவாயாவது கான்கு சீரினும் இரண்டாஞ்சீரொழிய ஏனையவரு த அவை “அரும்பிய கொங்கை யவ்வளை யமைத்தோள்? இதுமேற் திவாய் மோனை. பிறவுமன்ன. கீழ்க்கதுவாயாவது மூன்ருஞ் சீரொழிய :னயசீரின் வருவது; அவிர்மதி யனைய திரு.ந த லரிவை’ இது கீழ்க்கது iமோனை. பிறவுமன்ன. முற்ருவது நான்கு சீருமொத்துவருவது; தி 'அயில்வே லனுக்கிய வம்பலைக் கமர்த்த' எ-து. பிறவுமன்ன. அந்தா :த் தொடைக்குதாரணம்:-உலகுடன் விளங்கு மொளி கிக ழவிர்மதி, திலை ழிைக்கும் வளங்கெழு முக்குடை, முக்குடை கீழற் பொற்புடை ாசன, மாசனக் கிருந்த கிருக்கொளி யறிவனை, யறிவுசே ருள்ள மோ டருந்தவம் புரிந்து, துன்னிய மாங் காஃ தென்ப, பன்னருஞ் இறப்பின் விண்மிசை யுலகே’’ எனவரும். இவ்வகையினன் ஒருபாட் மற்றைப்பாட்டினதியாக வந்தாற்கொள்க. இத்துணையுங்கூறப்பட் هذة -ன சிறப்புடைய என ஒருங்காகக்கூறுப. இனி மீன்றேர்ந்து வருந்திய் கருங்கால் வெண்குருகு' இது கடையினை முரண். இனிப் பின் முரளுவது கலாஞ்சீரு மிாண்டாஞ்சீரும் ஒன்றத் தொடுப்பது. அது 'கொய்ம்மலர் த.விந்து கண்ணிழல் விரிந்து’ என வரும். கடைக்கூழை முககுவது ○"ぶ ற்ெேமாழித்து மூன்றுருேம் ஒத்து வருவது. உதாரணம் வந்தவழிக்கண்டு கொள்க. இடைப்புணர்மு.ாணுவது இடையிருசீரும் ஒன்றத்தொடுப்பது. தேம்படு குதுஞ்சுனை கெடுங் கண் மால்வாை?’ எனவரும். இனிமோனை துெகை யியைபு அளபெடையினும் அவ்வழிவருவன வந்தவழிக்கண்டு கொள்க. உயிர்மோனையாவது முதலெழுத்தாகிவந்த உயிரெழுத்து மற் இதயடியினும் வருவது; அது கயலே ருண்கண் கலுழ நாளுஞ், சுடர்புனை לל திருதுதல் பசலை பாய ’ எனவரும். எதுகைக்கும் இதுதானேயாம். கெடி ன்மோனையாவது நெட்டெழுத்த ஒத்துவருவது. “தாமின்புறுவதுலகின் புறக்கண்டு, காமுறுவர் கற்றறிந்தார்' எனவரும். கெடிலெதுகையாவது ஆவல்வென்றே யஞ்சின வாழ்ந்தா செர்குசா ார், கூக-வென்றே கூவிளி கொண்டா ரொருசாரார்’ எனவரும். இன்வெது சைமூன்றுவகை; அவை இக்கார் தகவில மென்ப தவாவ, செச்சத்தாற் காணப் படும்’ இதுவல்லின வெதுகை. 'அன்பீனு மார்வ முடைமை யது வீனு, கண்பென்னு நாடாச் சிற ஆ: இதுமெல்லினவெ.துகை. எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்ருேர் குேப், பொய்யா விளக்கே விளக்கு இது இடையின வெதுகை. மோனையு வ்ேவாறு வருவன பாகுபடுத்திக்கொள்க. ஆசெதுகையாவது இடையின இவாற்றிடை வாத்தொடுப்பது; அது காய்மாண்ட தெங்கின் பழம்வீழக் க - o
