அகன் தொல்காப்பியம் செய்யுளியல் ண்டு, நீர்க்குச் சொல்லின்று. செக்தி யன்ன சினத்த யானை, கீச்சை புெ ரு அக் கற்பிற் றேர்நசைஇ இ: கிருவகை யடியும் அங்கனம் முரணிற்று. செங்கு ற் பைந்தினை விளைபுன மேவிப், பைங்கிளி கடியும் பான்மொழி மகளிர் இது கட்ட%ாtாடியும் சொல்லும் பொருளும் சொல்லொடும் பொருளொடும் முரணிற்று. செல்வேற் சேஎய் திருமண மறுக்க, கரு விற் கானவன் வரில் இது சீர்வகையடி அங்ங்னம் முரணிற்று. ' பன்மை சின்மை பற்று விடுதலென், றென்பன இது கட்டளை இணைமுரண். நிலவு மிருளும் போல்வ நீர்வாை இது சீர்வகை. கார்பெயல் பெய் தபிற் செங்குளக் கோட்டுக்கீழ் எழுநூறு நன்றிசெய் தொன் அதி தா யின் (நாலடி-கயமை) இவை கட்டளைப் பொழிப்புமுரண். வருது மெனமொழிந்தார் வாார்கொல் வானங், கருவிருந்தா லிக்கும் பொழுது (கார்நாற்பது, க). இது சீர்வகை பின்னுவ தென்று பிடித்திசா முன் னே (காலடி-செல்வதிலையாமை) இன்சொற் குழியு ளினிதெழு உம் வன் சொல் (கான்மணி, கசு) இவை கட்டளை ஒரூஉ முரண். வரினு கோய் மருக்கல்லர் வாராது. இது சிர்வகை நிறுத்தலி னளவி னெண்ணி னென்ரு தேரும் யானையுங் குதிாையும் பிறவும் இவை கட்டளைக் கூழைமுரண். கண்ணுக் தோளுந் தண்ணறுங் கதுப்பும் (நற்றின. அச) இது கட்டளைக் கீழ்க்கதுவாய் முரண். அது க்,சலிற் முெகுத் தலித் பிரித்தலின் (தொல், சொல், வேற்றுமையியல், க.க) சிற்ற லிரு தல் கிடக்க லியங்குதல் இவை கட்டளை முற்றுமுரண் நீரு சிலனுக் தீயும் வளியு, மாக விசும்போ டைந்து மாகும் என்பது சர்வகை. இவற் தை ஜவகையாக முற்க- றியா கு விரிப்பிற் பெருகுமாகலின் அவற்றுளேற் றன. கொள்க. (கடு) அகைன் கீ இ அவா யொன் தி லி ைபயின் யாப்ே **. இது முறையே இயைபு க. றுகின்றது. இ-ள். இரண்டடியினும் பொருளியைபின்றி எழுத்தாசல் சொல்ல தல் ஈற்றிலே பொருந்தத் தொடுப்பது இயைபுத்தொடைக்கிலக்கணம் எ-று
- அடிகொறும் ஈற்றெழுத் கொத்துவரின் அஃது இயைபுத்தொடை யென்று சொல்லுவர் எ-று. உ-ம். இன்னகைத் தவர்வாய்க் கிளவியு மன
க்சே, நன்மர்-மேனிச் சுணங்குமா ரணங்கே, யாடமைத் தோளிக் கூட ஆமணங்கே பரிமதர்ம்ழைக்கண்ணு மனங்கே, திருதுதற் பொறித்த தி: தி.மு. மனங்கே என. வரும். அசை சீரென வாையாது கூறினமையாக ஒரெழுத்த இறுதிக்கன் ஒப்பினும் இயைபாமெனக்கொள்க என்பதுஉை யாசிரியருாை -- m _ - -
