முன் , தொல்காப்பியம் செய்யுளியல் தி0 கி. 芷 மெய்ப்ெது I. f. II பிற் ருெடைவகை தாமே யையீ ராயிரக் காறைஞ் நூற்ருெ.ே கொண்டு கலையிட்ட பத்துக்குறை யெழுது ற் ருென்பஃ கென்ப வுணர்ந்திசி னேரே. -- _ _ - - _ _ ___ _
- வடிவுபெற்ற மரபினையுடைய தொடையினது பாகுபாடு பதின்மூ வாயி சத்தமாற்றச்சொ ண்ணுாற்ருென்பதென்றவாறு. அவைவருமாறு:மொழிமுதலாகெழுத்து உயிர் பன்னிரண்டு : இதன் கிளையெழுத்தும் ஒரோ வொன்றுக்குப் பதினென்றுளவாகவின் அவற்றையுறழ நாற்றமுப்பத்தி: ண்டாம். க த ந ப ம என்பனவற்றை உயிர் பன்னிரண்டோகி முறழ அது
- பதாம்; அவ்வறு பதும் மு.கற்ருெடையாகிய %ெளயெழுத்தோடு முறழ அறுநூற்றறுபதாம். சகரத்தின் முதலாகெழுத் தொன்பது அவற்றைக் கிளையெழுத்தோறெழ எழுபத்திரண்டாம். வகாத்தின் முதலாகெழுத்து எட்டு. அவற்றைக் கிளையெழுத்தோகிறழ ஐம்பதாம். யகரத்தின் முதலா கெழுத்தொன்று: கிளையெழுத்தில்லை. ஞகரத்தின் முதலாகெழுத்து மூன் று: கிளையெழுத்தோடுறழ ஆரும் இவ்வகையினை முதலெழுத்திக் தொ ண்ணுற்றுமூன்றுங் கிளையெழுத்துத் தொள்ளாயிரத் திருபக் காரணமாக மோனைத்தொடை ஆயிரத்தொருபத்தொன்ப்தாம். எதுகையாமா :-. ரெழுத்து மொழியிடையில் வாாாது. உயிர்மெய்யெழுத்தி இரு நாற்ருெரு பத்தாறில் வருக்கமொழிந்த வெழுத்து இருநூற்றுகாலினையும் கிளையெழுத் தினே இறழ இரண்டாயிரத்து நானூற்று நாற்பத்தெட்டாம். இகஅேே ஒற்றுப்பத்தொன்பதும் குற்றுகாமாறுங் கூட்ட எதுகைத்தொடை இசன் டாயிசத்து கானுாற்றெழுபத்து மூன்று பாகுபாடாம். முரண்டோடை பொ ருண்முரண், சொன் முரண் என இரண்டாம். இயைபுத்தொடை வருமாறு. உயிரெழுத்து மொழியீற்றின் கண் ணுயிர்மெய்யே வருதலின் அவையாகா. உயிர்மெய் இரு நாற்ருெருபத்தாறினும் இறுதிக்கண் வாாசாம். |ங்கள் வுயிர்மெய்பன்னிரண்டும் அகாம்பதினேழும் இகரம்பதிலுைம் உகாயி ண்டும் எகர மொன்றும் இக மொன்றும் இவையொழிந்துகின்ற எழுத்தி நாற்றஅசத்தைந்தும், ஞ ண ந ம ன பூசலவழள என்னும் புள்ளியிஅகிபதி இகுன்றும் குற்றியலுகரம் ஒாாறும் ஆக இயைபுத்தொடை நாற்றெண்பர் இண்டு பகுபாடாம். அளபெடைத்தொடையாமாறு:-மொழிமுதலாகும் இளபெட்ை எழு, ཚ ཟླ་ཁ་ ப ம என்னும் உயிர்மெய்யளபெடை முப்பச் சிங் கிங் . தன்.ே " ைசித்து, சிங்ளபெேைஜந்து, வகாவளபெட்ை-ஐந்து, யகசவளபெடை யிாண்டு இவை ஐம்பத்துகான்கில் உயிரளபெடை தனிநிலையாம். ஏனையவற் ങുന്ന முதனிலை இடைநிலை இறுதிநிலை எனவுறழ நூற்றுகாற்பத்தொன்மும்
