பெருஞ்சித்திாஞர் 懿
'முரசு கடிப் பிகுப்பவும் வால்வனே துவைப்பவும் அச்சுடன் பெ ருத அண்ணல் நெடுவதைக் கறங்குவேள் எருவி கல்லலேத் தொழுதும் பறம்பிற் கோமான் பாசியும், பிறங்குமிசைக் கொல்லி யாண்ட வல்வில் ஓசியும், காசி ஆல் ந்து பேசமர்க் கடந்த மாரி யீகை மறப்போர் மலேயனும், ஐ தேந்திய குதிசைக் கூர் வேற் கூவினங் கண்ணிக் கொடும்பூண் எழினியும், ஈர்ந்தண் சிலம்பின் இருள் துரங்கு நளிமுழை அருந்திறற் கடவுள் காக்கும் உயர்சிமைப் பெருங்கல் நாடன் பேகனும், திருந்துமொழி மோசி பாடிய ஆயும், ஆர்வ முற். லுன் னி வருநர் உகே ஷதனி தீரத் தள்ள தீயுந் தகைசால் வண்மைக் கொள்ளார் ஒட்டிய நன்னியும், எனவாங்(கு) எழுவர் மாய்ந்த பின்றை பழிவாப் பாடி வருநரும் பிறருங் கூடி இசந்தோர் அற்றம் தீர்க்கென விசைந்திவண் உன் வரி வந்தனென் யானே; விசும் புறக் கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி ஆசினிக் கவிளிைய பலவின் ஆர்வுற்று: முட்புற முதுகளிை பெற்ற கடுவன் துய்த்தலே மந்தியைக் கையிடு உப் பயிரும் அதிகா பாணர் முதிரத்துக் கிழவ ! இவண் விளங்கு சிறப்பின் இயல்தேர்க் குமண ! இசைமேந் தோன்றிய வண்மையொடு பகைமேம் படுகநீ ஏந்திய வேலே." என முதற்கண் அவனது வேலே வாழ்த்திக் கொடைத்
7
