து திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும். னென் மும், சசாவதாானென்றம் அவர் கூறுதலாலே பிறர் பவமுடை, என்பது தோன்ற "இருவினை வென்றவன்’ என் மும், அருகாே விக்கால் என்பது சோன்ற உ ருவினையேனு மருவினை’ என்றும், கேவலக்கிரு பிறர்க்டி லாமையாலே ஒருவர்க்குமில்லாத் திருவினை’ என்றும், அவன் காமத்தா )خانه م னப்படாமல் இழிப்புண்டவனதலாலே இவனெண்ணப்பட்ட கிசைமுகைெ. மம், அவன் கொல்லுஞ் சக்காக்களுகலாலே இவன் சுகத்தைப்பண்ணுஞ் சக், னென்பது தோன்ற “அருட்சக்காமேக்கிய சங்சான்’ என்றும் கூறிஞர். இரு கல்-கடத்தல். சங்கரன் - சுகத்தைப்பண்ணுமவன். (** சங்கையஞ் சார்களர் நோய்க்கிடை யார்கழல் போல்விழிக்க வெங்கயஞ் சாரி ைமெய்ங்கில் கார்விசை யார்களடக் கொங்கையஞ் சாயலர் கோலரும் பார்வருங் கூற்றமுட்கார் பங்கயஞ் சார்பக பங்கயக் காடிைப் பக்தர்களே. இ-ள். மின் கியாதேவதைக்கும், பிணிக்கும், கொல்யானே க்கும், பயனுள் கும் பயப்படார்; மகளிர் கோலங்கண்டு கம்பார்; ஜிகசர்மத்துள்ளார்; எ-று. இதனுல், மெய்யிற் பிறரில்லா வாலே மக்குற்ற நோயைப் பொறுத்த லே தவமென்று பொறுப்பரென்பதாம், உற்றநோய் கோன்ற லுயிர்க்கு: கண் செய்யாமை, யற்றே சிவக்கிம் குரு என்ருர் பிறருமெனக் கொள்க. வழி படாக்கால் இடையூறசெய்யமெனினும் அதற்கஞ்சி வழிபடாாாகலாலே சங் ’ என்ருர். சங்கை-மிக்கியாத்வம். நேசவு செய்திடு நோய்பல வா கையஞ்சார் கிகி-மாவி கொள்ளு மலாகன வஞ்செயுங்-கேவி சிங்தை சிதைக்கள்ை சிறமேற். காவன் மன்ன கடிதெழு கென்றனன் i என்ற களும் காண்க. கயம்-யானை, சளபம்-சங் சனச்சேறு. உடலை உட்புறம்பாக நோக்கி அசுசித்துவம் பாவிப்பு தல்லது கருந்தோலாற் கண்விளக்கப்படார் என்பது தோன்றக் கோலாம்பார் என்றும், உடம்பின் பயன் கொண்டவாாதலாலே கூற்றமுட்கார் என்றல் கூறினர். கம்பல்-விருப்பம். (ஈஅ) =
- திருக்குறள்-உசுக. 1 யசோதாகாவியம்-கசு,
H ■ # is * * - ". . - = _ : பைம்மறியாப்பார்க்கப்படும்’ என்பது நாலடி, தாய்கன்மை, உ $ கருந்தோலார் கண்விளக்கப்பட்டு” டிெ டிை ,ே T ......உடம்பின் பயன்கொண்டார் கூற்றம், வருங்காற் பரிவ சிலர்” டிெ, அறன் வலிபுத்தல்-டு.
