F... திருநூற்றக்தாதி மூலமும் உரையும். இசல்ை, பாவி! சிறிதும் அறஞ்செய்கின்றிலை என கெஞ்சைக் கழறிய சாம். அதுவே சாலும் என ஒருசொல் வருவிக்ச. சேர்க்கவர் யாவாையு, என்பதனலே பசை, நொதுமல், நண்பு வருவித்தாம். இத்தனை என்றது குறி, பாற் சிறிதாாள். (அடு) கைக் க் கடிதடுங் காஞ்சிரக் கின்பவன் மீங்கனியைக் தாய்க் ச் சுவைகண்ட பின்விடு மோச சாய்தாரோ டொக்கத் திரிபவர்க் கன்புசெய் வாரும தண்மைகண்டால் வைத்த ப் பிரிவர்களோபிண்டி கீழலெம் மாமணியே. இ-ன். பிண்டிநீழலிலிருக்கும் பெரிய கணியொப்பீர் : க.கந்து விாைவிற் கொல்லும் எட்டிக்காயைக் கின்று உடனே துன்பமுறுமவன் நோய்நீக்கு மருங்காகிய கெல்விக்கனியைத் தின் மு. இன்பங்கண்டபின் அதனை விடப் பொருந்தவனே ? அதுபோலே, காமும் சுேலாாய்வைத்து மக்களின் பந்துய்த் துத் தெய்வக் தன்மைகெடுமவர்க்குப் பத்திசெய்யப்பட்டவர் உள்ளபடி யறிந்தாற் பின்னை உம்மைவிட்டுப் பிரிவாே ? எ-று. இதல்ை உம்மைய விக்கனர் பிரியாசென்பதாம். இதனுட் காஞ்சி ம் ஆகு பெயராலே எட்டிக்காயாயிற் இன்பமென்றதனுலே துன்பம் வருத்தா, கரும்புதுய்த்து என்ற பாடமோதவர்; அதற்கு வேம்பே முன் ஆதலாலே அது பாடமல்லாமை அறிக. "இனிய வளவாக வின் தை கூதக் - கனிவிருப்பக் காய்கவர்க் சந்த' என்பதலுைம் அறிக. இதனுட் சுவை - இன்பம். திரிதல். கெடுதல், சுழலுதலுமாம். அன்பு - பகிை. (அசு) மனியா பானமு மசசில்வென் சேம்வம் பார்மலரு மனியா கழகிய வண்னல்கண் டீர்பெண்ணி ைைசவிடாப் பிணியசர் முடையுடன் பேயனே யீர்பிறழ் பூங்கரும்பின் றிணியார் வரிசிலைத கேங்கனைக் காமனேக் செற்றவரே. இ-ன் வடிவுள்ள பேயை ஒப்பீர்! பெண்ணின் ஆசைவிடாதவர் காமன வென்றவசோ ? அன்றன் ; தோற்றவரே. காமமெனும் பெண்ணின் ஆசை விட்டு ஆபான முதலிய அணியா அழகர் கண்டீசோ ? .ைணு. இசல்ை நீர் சொல்வது அழிவழக்கென்பதாம். வடிவுன்ன பேயென்பது தோன்ற முடையுடத்பேய் என்ருர். உலகக்க குண்டென்ப தில்லென்பான் வையக்-கலகையா வைக்கப் படும்'t என்முகதவின். இதனுள் கெற்றவரே H திருக்குறள் * ԱԴt டிை அடு,ை
