திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும். சடு நுண்ணினது என்போலுமென்னிந், பகிலுைகயிற்றின் உயரத்தையுடைய துலகமெல்லாம் முறையிலே கிட்டிக் காற்ருன் அவை கரித்தது ஒக்கும் எ-று. இசனல் வெறுமையில்லை யென்பதாம். இதனுள் பூசனை - நிறைவு. திவப்பு-உயர்வு. பாாயா-'கிலக்சோயா. பாரிக்கல்-பண்ணல்; பாப்புதலு நாம். நீரணை-கு.ணம் அணைகத; குணம்-குளிர்ச்சி, மணம், (க.க) பாரிடை பீகிரு நூற்றைம்பக் கெட்டுப்பக் காம்பவனத் கோசெழு கோடியெண் னென்பா னிலக்க முயர்த்தகம்பன் தோனியல் யோனிகொள் ளேழா யிரச்சின்ன மெண்ணவொண்ளு சிேய வங்கரர் .ேச. கிடக தீசர்கம் சேகியமே. இ-ள். சிலேக்கிாது இயற்கை செயற்கைச் சிலையம் பூமியிடத்திலே == . . . . * = காங் : விகக்கின் - o h T. நானூற்றைம்பக் கட்டு, பத்தகிக்காவிருக்கின் த பவனலோகத்திலே எழு கோடியே யெழுபக்கிாண்கிநூருயிாம்; உயர்ந்த தேவலோகத்தில் எண்பத்து நான்கு நாமுயி க்துக் கொண்னுாற்தேழாயின் கிருபத்துமூன் , இப்பால் வியந்த சலே கம் சோதிடலோ ஆப் இரண்டினும் எண்ணமுடி i fils ! Յե-Էյես + இசுல்ை மூவுலகத்தினும் கோவற்றலிங்கம் இல் ையாதலால் இல்னே கலை அன் என்.கா. இதனுள் யோனி-எண்பத்தான்குதுருவிாம்; குறிப்பு மொழி. மக்மா. வியந்தார். சின்னம் என்பது இருபத்துமூன். என்னுன் குறைந்த எஃணக்காட்ட வந்தது. (க.உ) சேகிய முப்புவ னக்கிரு கூற்ற முக் தீர்த்தருள்ளிட் டேகில் குணக்கர் வணக்கமொ ரைந்து மிடற்பெயரோ டசி o யெழுத் . மருகலு மவ்வுமொன் (ു? கியைந்தி ருேகி கினப்பன் வினைக் த ளோடி யெகளின் கிடவே. இ-ள். இவற் ைசெந்கையாய் இருகூரப்ட்டு துன்னிற்கவியிற்கூறிய - - - - - == * - - --- ". --- *. -- ஆலயங்கே முய இருக்கப்பட்ட அருகத்தேவருள்ளிட்ட ஒப்பந்த குனங்கள்ை புடையவர் நமஸ்காயம் ஒசைங்கம் இயல்பாகிய பெயருள் அருக என்னுக் கிரு காமமும் மகாமுதலாகிய இவையிற்றை ஒன்றுமுகலாக ந்ேதி.டி கியாகச் சொல்வி --- --ജ~~ - " கானிலக் கோயாக் கடவுளை” என்பது காலடி, கடவுள் வாழ்த்து. ! இவ்வுலகி பல்பெல்லாம் லோகாணி என்னும் நூலுட் காண்க
