.திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும் قيمة கினைப்பன்: யாதோகாான மென்னில் எனது வினையாகிய குற்றம் வி:ை ஒளித்தல் காானம் -ைறு. : இகளுல் கிலையில்லாதசெல்வம் வேண்டியல்ல என்பதாம். இகது. சேகியம்-கோயில். முப்புவனம் , மூவுலகு. தீர்க்கர்-அருகர். (ss ஒளிவக்க ழே இயர்பிண்டி வேக்க குெருத்ததுமே விளிவத்து வேண்டும் கி பூகிக னல்குமெய்ப் பொய்யைகம்பிக் கனிவங் கவா வொடு கைவந்த வாசெய்யுங் கையர்பின் போ யினிவந்து வாழ வருமந்த வாருயிர்க் கென்வங்கதே. இ-ன். பிண்டிவேந்தன் ஒருக்கனுமே முன்னின் தான் விரும்பிய கெ; வத்தைக் கருவன்; அவனது.தாலைப் பின்செல்லாதே உடம்பாகிய பொய்.ை கம்பிச் செகுக்கி அவாவுடனே அசம்வேண்டியலற்றைச்செய்கின்ற திரு. பின்னேபோய் இளிவாவுபொருங்கிய வாழ்வுபெறுதலாம் பெறுதற்கரி, உயிர்க்கு வக்க பயன் யாது? எ-று. இகளுல் பொய்ப்பொருளைப் போற் முலகம் விதிமது பற்.தமது அறிய என்பதாம். இதனுள் வேறில்லை யென்பது தோன்ற ஒருத் கனுமென்றம், அ
- ಿ !
சாமவர் பசியாளமாகி பேவல்கேட்பரென் றனர் கூறலின் இளிவங்கைாழ எல் மும் கூறிஞர். --- (கச் வந்தன. வெண்ன ை போயிற். வாய் மக்கள் யாக்கைபெத்நங்கன மாவொன். நாடிற்றி லம்பிண்டி காதனேச்சேர்க் இ. ய்க்கன மின். பண் டோகனத் இன்றின் சொ லார்கனஞ்சேர்க் கித்தன மாககற் சங்கன வேர்பெத் நெரித்தனமே. இ-ன். வென்னிய கரைபொருக்கிய மூப்புவந்து இளமை கழிந்தது; பெ.ந.கந்கரிய மக்கள் யாக்கையைப் பெத்துவைத்தும் மைக்கு ஒரு பொருளாக ஒன்றைத் தேடிற்றிலேம்; பிண்டிநீழலின்கீழேயிருக்கிற அருகத்தேவனைச் சேர்ந்து இன் ஜூ பிழைத்தோம்; சோற்றைத்இன்று அழகிய சொல்லையுடைய மகளிருடைய கனத்தைக் சேர்ந்து என்ருகிய சந்தனவோைப்பெற். விறகாக அ! ரித்து விட்டேம் வி- so a _ 奪 重載 அருகர், அசரீரி, ஆசிரியர் ஆகிய இவ்வியற்கைப்பெயர்களிலே முதி லெழுத்துக்களும் உபாக்கியாயரின் முதலெழுக்ககிய உகாமும் முனிவர்களின் முதலெழுத்தாகிய மகாவொற்றும் எனப்படுகின்ற இவைகளை ஒன்றுமுகலாய் ந்ேது இது கியாகச் சொல்வளுைல் உண்டாகிய ஒங்காசத்தை முச்சங்கியிலும் துதித்துத் தியானிப்பேன்’ என அாைப்பர்.
