32 53 'தமிழ்' எனும் கூட்டினுள் தமிழரே இணைக! நெஞ்சிலும் நினைவிலும் தமிழனே நீதான்! நெட்டுயிர்க் கின்றனன் மூச்சிலும் நீதான்! எஞ்சிய புகழினை எண்ணுதல் செய்வாய். எத்தனை நாட்டினை அடைக்கலம் கொண்டாய். கொஞ்சமும் நம்நிலை கருதுகி லாயே! கூறு மொழிக்கிரு செவிகளும் தாராய்! அஞ்சுதல் கண்டனை; அடங்குதல் செய்வாய். ஆயிர மாயிர மாண்டுகள் வீழ்ந்தாய்! எண்ணிட எண்ணிடத் துணுக்குறும் நெஞ்சம்; ஏங்கிட ஏங்கிடச் சாம்பிடும் மூச்சு! பண்ணிலும் உரையிலும் பற்பல சொன்னோம்; பாலிலும் நெய்யிலும் சொற்களைத் தோய்த்தோம்! எண்ணறு மேடையில் விண்ணதிர்ந் தாட ஏ!தமி ழா!விழி விழி!-எனச் சொன்னோம்! கண்ணிமை திறந்தனை திறந்தனை இல்லை; காதுகள் தூர்ந்தனை தூர்ந்தனை! கண்டோம்! ஆரியன் என்றனைத் தாழ்த்தினன்-என்றாய்; ஆயிர மாண்டுகள் வீழத்தினன்-என்றாய்; 'பாரியும் ஒரியும் கொடைமடம் கொண்டே பல்லினத் தாரையும் வளர்த்தனர்-என்றாய்; 'வாரியும் கொண்டது பழஞ்சிறப் பென்றாய்; 'வடவனும் புகுந்தனன் ஒழித்தனன்-என்றாய்; 'ஆரிதை நம்புவர்? உன்றனை நீயே அடிமைசெய் தாய்; உனைத் தாழ்த்தியும் கொண்டாய்! வித்தப் படாதெனத் தடுத்தவர் யாரே? விளைக்கப் படாதென மறித்தவர் யாரே? தொத்தப் படாதெனச் சொன்னவர் யாவர்? துரங்கிடப் போவென உரைத்தவர் யாவர்? கத்தப் படாதெனும் கட்டளை ஏது: கன்ைக்கப் படாதென நெரித்தகை யார் கை? முத்தப் படாதெனில் உரிமையென் னாகும்? முனையப் படாதென யாருனைச் சொன்னார்!
