சுட்டொலிக் காண்டம்
29
நீட்டம் நெடிலுமாதலின் ஆ, ஈ, ஊ எனினும் அ, இ, உ எனினும் ஒன்றே. குறிலினும் நெடில் ஒலித்தற் கெளிதாதலானும், குழந்தைகள் குறில்களைப் பெரும்பாலும் நெடிலாகவே யொலித்த லானும், குழந்தை நிலையிலிருந்த முந்தியல் மாந்தன் வாயில் நெடில் களே முந்திப் பிறந்திருத்தல் வேண்டும்.
வாயினால் சே-மை அண்மை முன்மை ஆகிய மூவிடங் களையும் சுட்டவேண்டுமாயின், இன்றும் மேற்கூறிய மூவகையி லல்லது வேறுவகையில் சுட்ட முடியாது. அம் மூவகைச் சுட்டுநிலை யில் ஆ, ஈ, ஊ தவிர வேறெழுத்தொலிகளையும் பிறப்பிக்க முடியாது. சே-மையைச் சுட்ட வேண்டுமாயின் வாயை விரிவா-த் திறத்தல்வேண்டும். அந் நிலையில்
காரந்தான் ஒலித்தற்கியலும். சே-மைக்குப் பின்மையாகிய அண்மையைச் சுட்டவேண்டுமாயின் வாயைப் பின்னோக்கி யிழுத்தல் வேண்டும். அந்நிலையில் ஈகாரம்தான் ஒலித்தற்கியலும். முன்மையைச் சுட்ட வேண்டுமாயின் வாயை முன்னோக்கிக் குவித்தல் வேண்டும். அந் நிலையில் ஊகாரந்தான் ஒலித்தற்கியலும். ஆகவே, சுட்டொலி கள் மூன்றும் கணிதம்போல் அளவைப்பட்டனவும், திட்டமானவும், எவ்வகையிலும் மாறாதனவும்
ஆகும்.
ஆகார ஈகாரச் சுட்டுகளை இக்கால மக்கள் முந்தியல் மாந்தர் போல் ஒலிப்பதில்லை. ஊகாரச் சுட்டு இதழ் குவிந்தொலிப்பதாதலின், அதை ஓரளவு முன்னோரொத் தொலிக்கலாம். ஆயின், அது இன்று வழக்கற்றது.
சுட்டொலிக்கால
சைகைக் கால மாந்தர் கைச் சைகையால் சே - மை யண்மை முன்மையிடங்களைச் சுட்டி வந்தது போன்றே, மாந்தரும் வா-ச் சைகையாற் சுட்டி வந்தனர். முச்சுட்டுகளையும் ஒலிக்கும்போது, அவர் வா-ச்கைகையை முதன்மையா-க் கவனித் தனரேயன்றி, அவ்வொலிகளை யன்று. அறுவகை யொலிகளினின்றும் சொற்கள் தோன்றி மொழி வளர்ச்சியுற்ற பின்னரே, மக்கள், வா-ச் சைகை யுணர்ச்சியின்றி ஒலிகளையே அல்லது சொற்பொருளையே நோக்கி வருகின்றனர்.
சுட்டொலிகள் தோன்றிய காலம் அசைநிலைக் காலமாதலின், அன்று அவை வா-ச்சைகை யொலிகளாகவே யிருந்து செவ்வை யா-ப் பலுக்கப்பட்டன. பின்பு ஈரசைச் சொற்களும் மூவசைச் சொற்
