108
—
குள் குளம்.
முதற்றா-மொழி அல்லது தமிழாக்க விளக்கம்
குள் - குண்டு = சிறு குட்டை.
குள் குட்டு குட்டை = சிறு குளம்.
—
குள் - (கள்) - (க) கயம் = குளம்.
துள் - தொள் - தொழுவை = மடு.
தொள் - தோள் - தோ- - தோயம் = நீர், கடல்.
புள் - பொள் - பொ- - பொ-கை = குளம். புள் - பள் - பாழி = சிறு குளம்.
பள் - படு = நீர்நிலை.
படு படுகை = நீர்நிலை, ஆற்றோரத்து நிலம்.
படுகை - படுகர் = நீர்நிலை.
பள் (பல்) - பயம் = நீர். பயம் - பயம்பு = நீர், நீர்நிலை.
பள் - பண் = நீர்நிலை. பண் - பாணி = நீர்.
முள் - மள் - மடு = நீர்க்கிடங்கு.
XX. தோண்டப்பட்ட நீர்நிலை
—
குள் கிள் கிணறு. கிள் - கெள் கேள்கேணி.
துள் - துர - துரவு = கிணறு.
xxi. கீழ்மை
பள்ளம் நிலமட்டத்திற்குக் கீழாயிருப்பதால், பள்ளத்தைக் குறிக்கும் சொற்களினின்றும் சொல்லடிகளினின்றும் கீழ்மையைக் குறிக்கும்
சொற்கள் தோன்றியுள்ளன. கீழ்மை நிலம் (இடம்) பற்றி யதும் நிலையைப் பற்றியதும் என இருவகைப்படும். நிலம்பற்றி யதும்,
உட்பட்டதும் மேற்பட்டதும் என இருதிறப்படும்.
குள் - கிள் - கீழ் -கீழ்மை.
கீழ் - கிழக்கு = கீழ், கீழிடம், இழிவு.
'காணிற் கிழக்காந் தலை"
"கிளைஇய குரலே கிழக்குவீழ்ந் தனவே"
"கிழக்கிடு பொருளோ டைந்து மாகும்"
நிலத்திற்கு
(குறள். 488)
(குறுந்.337)
(தொல்.1226)
