‘அர்’ என்னும் வேர்ச்சொல்
கோளரி = கொல்லும் மடங்கல் (lion)
அரி- Skt. hari.
13
அரி = அறுக்கப்பட்டது, அறுக்கப்பட்ட சிறுதுண்டு, சிறியது, நுண்மை, மென்மை.
‘அரியே ஐம்மை”
அரிநெல்லி = சிறுநெல்லி.
(தொல்.உரி.58)
அரிக்குரல் = நுண்ணியதாய் ஒலிக்கும் குரல்.
அரித்தல் = சிறிது சிறிதாய்ச் சேர்த்தல்.
அரிக்கன் = அரிக்கும் சட்டி.
அரிப்பு வலை = அரிக்கும் மீன்வலை.
அரி = பருப்பினும் சிறிய கூல உள்ளீடு.
அரி = அரிசி
அரிசிக்களா = சிறுகளா.
அரிசிப்பல் = சிறு பல்.
அர்- அரு - அருவு.
அருவுதல் = 1. மெல்லெனச் செல்லுதல். 2. அறுத்தொழுகுதல். “கரையை ஆற்றுவெள்ளம் அருவுகிறது” (உ.வ.). 3. துன்பப் படுத்துதல். “அருவி நோய் செய்து” (திவ். பெரியதி. 9: 7: 6).
அருவு - அருவி = மலையுச்சியினின்று மரஞ் செடி கல் மண்ணை அரித்தொழுகும் நீர்வீழ்ச்சி.
அருவு - அருகு.
அருகுதல் = 1. குறைதல். “ஒன்னார் மதிநிலை அருக”(இரகு. யாக. 34). 2. அரிதாதல். “அருகுவித் தொருவரை யகற்றலின்” (கலித். 242). 3. அஞ்சுதல். “அஞ்செஞ்சாய லருகாதணுகும்” (சிலப். 30: 120). 4. கெடுதல். “பருகு வன்ன அருகா நோக்கமொடு" (பொருந. 77)
அரு - அருமை = 1. பொருள்முடை. 2. எளிதிற்பெற அல்லது காணமுடியாமை. 3. அளவிறந்த பற்று அல்லது மதிப்புமிகை. 4. பெருஞ்சிறப்பு.
அருமருந்தன்ன- அருமந்தன்ன- அருமந்த - அருமாந்த. அருமைக்காரன் = கொங்குவேளாளர் பூசாரி.
அருகு- அருக்கு = அருமை.
