44
தமிழியற் கட்டுரைகள்
அதன் முன்னூலான தொன்னூல். ஆகவே, எண் முறைபற்றி வேற்றுமை களைப் பெயரிட்டாள்வது தமிழில் தலைமையானதன்றென்பதும் பெற்றாம். சமற்கிருத இலக்கணம் தமிழிலக்கணத்திற்குப் பிற்பட்டதனாலும் அதன் வழிபட்டதினாலும், தமிழ்முறையைப் பின்பற்றி, பின்வருமாறு வேற்றுமைகளை வகுத்துக் கூறுகின்றது.
வேற்றுமை
1. பிரதமா விபக்தி
2. துவிதீய விபக்தி
3. திருதீய விபக்தி
4. சதுர்த்தீ விபக்தி
5. பஞ்சமீ விபக்தி
6. சட்டீ (ஷ ஷ் டீ)விபக்தி 7. சப்தமீ விபக்தி
8. சம்போதன விபக்தி
பொருள்
கர்த்தா (வினைமுதல்) கர்மம் (செய்பொருள்) கர்த்தா, கரணம் (கருவி) சம்பிரதானம் (கொடை) அபாதானம் (நீக்கம்) சம்பந்தம் (தொடர்பு) அதிகரணம் (இடம்) சம்போதனம் (வி)
தென்மொழி வடமொழிகளின் முன்மை பின்மையையும் முதன்மை வழிமையையும் அறியாமையால், தமிழிலக்கணம் சமற்கிருத விலக் கணத்தைப் பின்பற்றியதெனப் பிறழக் கூறினார் கால்டுவெல் கண்காணியர் என்க. தென்மொழியிலக்கணம் குமரி நாட்டில் தோன்றியது கி.மு. பத்தாயிரம் ஆண்டுக்கு முன் என்றும், அதனைப் பின்பற்றி வடமொழியிலக்கணம் தோன்றியது கி.மு. ஈராயிரம் ஆண்டுக்கு முன் என்றும் அறிதல் வேண்டும்.
(6) வேற்றுமை, உண்மையில் ஏழேயாயினும் பெயரின் எண் நிலைகளுள் பெரும்பாலான வேற்றுமைப் பட்டவையாதலாலும், இயல்பான பெயரும் பிறவற்றோடு ஒப்பு நோக்க வேற்றுமைப்படுலானும், வேற்றுமை எட்டெனக் கூறப்பட்டன.
ஒரு பொருளுக்கு இடும்பெயர் அதனை எழுவாயாக ஆளுதற்கே யாதலின் இயல்பான பெயரை முதல் வேற்றுமையாகக் கொள்வதே மொழியின் இயற்கை நிலையாம் இதற்கு மாறாக முதல் வேற்றுமைக்கும் திரிபெயர்கொள்வது திரிபுடைமொழியின் இயல்பென்க.
கண்ணு தற்பெருங் கடவுளுங் கழகமோ டமர்ந்து பண்ணு றத்தெரிந் தாய்ந்தவிப் பசுந்தமிழ்ஏ னை மண்ணி டைச்சில இலக்கண வரம்பிலா மொழிபோல் எண்ணி டைப்படக் கிடந்ததா எண்ணவும் படுமோ".
-தமிழ்ப் பொழில்-துணர் 32. மலர்.5 ப-146-152. (1956-ஆகச்டு, செப்டம்பர்.)
