தமிழ் முகம்
கல் - கன். கல்லுதல் = தோண்டுதல். கன் - கன்னம் = தோண்டுதல், சுவரைத் துளைத்துத் திருடுதல்.
லகரம் னகரமாகத் திரிதல் இயல்பு.
ஒ.நோ ; ஆல் - ஆன் (3ஆம் வேற்றுமையுருபு).
மேல மேன.
―
85
(3) வடமொழியிலும் முக்ஹ என்பது முகம் என்னும் பொருளில் வழங்கல்.
6
எ-கா : முக்ஹ
―
―
கமல முகத்தாமரை (தாமரை முகம்)
முக்ஹ என்னும் சொற்கு வடமொழியில் வாய் என்பதே முதன்மைப் பொருளாக் கொள்ளினும், முகம் என்னும் பொருட்கும் வட்டஞ்சுற்றி வழியே வருதல் காண்க.
(4) தொடர்புடைய தென் சொற்கள் :
தலையில் முகம் முன்புறமாயிருத்தல்போல் முகத்தில் மூக்கு முன்னுறுப்பாயிருத்தலால், முன்மைக் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட முகம் என்னும் சொல் தமிழில் மூக்கையும் உணர்த்தும்.
முகம் - முக, முகத்தல் = மூக்கால் மணம் நுகர்தல்.
முக - மோ - மோப்பு மோப்பு - மோப்பம்
-
முகம் முகர், முகர்தல் = மோத்தல். முகர் - மோர்.
முகு
முக்கு - மூக்கு
மூக்கு - மூக்குப் போன்ற மூலை
முக்கு முக்கை = ஆறு திரும்பும் மூலை.
(5) எதுகை வடிவான இனப்பொருட் சொற்கள் :
முகு என்னும் அடிக்கு எதுகையான நுகு, புகு முதலிய அடிகளும், முன்மைக் கருத்தின் வழிப்பட்ட தோன்றற் கருத்தையுணர்த்துவனவாகும்.
நுகு - நுகும்பு = பனையின் இளமடல்
நுகு – நுங்கு = இளம்பனங்காய்ச்சுளை அல்லது கொட்டை.
நுகு - (நகு) நாகு = இளமை,
புகு - பூ, பூத்தல் = தோன்றுதல். "பூந்தலிற் பூவாமை நன்று”
பூ
பூ -போ -போத்து = இளங்கிளை. போத்து - போந்து = பனங்குருத்து போந்து - போந்தை போந்தை = பனங்குருத்து. புகு - (பொகு) பொகில் = அரும்பு
-
பொகில் போகில்
—
=
அரும்பு
