தலைமைத் தமிழ் (தமிழின் தலைமையை நிலைநாட்டும் சொற்கள்)
126
-
உல் உர் - உரி எரி
-
நெருப்பு. உல்- உள் - ஒள் - ஒளி.
உல் - துல் - துள்- தொள் - தோள் - தோய் - தேய்.
உரசுதல் என்பது, பொருள்கள் ஒன்றோடொன்று பொருந்தி, முன்னும் பின்னும் அல்லது மேலுங் கீழுமாகத் தொடர்ந்து இயங்குதல்.
உல்லுதல் = பொருந்துதல். உல் - ஒல்.
உல் - உர் - உரை
-
உரைசு உரசு. உரை - உராய்.
உர் - உரி - உரிஞ்- உரிஞ்சு.
-
தேய்தல் = உரைசுதல், உரைசிக் குறைதல், குறைதல், மெலிதல், வலிகுன்றுதல், கழிதல், அழிதல், சாதல்.
ம. தேயுக, க. தே.
தேய்த்தல் = உரைசச் செய்தல், குறைத்தல், அழித்தல், தேய்த்துத் துலக்குதல், தேய்த்துக்துடைத்தல். ம. தேயிக்க.
தேய்ப்புத்தாள் = உப்புத்தாள்.
தேய்ப்புப் பலகை = சாணைக்கல்.
தேய்கல் = உரைகல்.
தேய்மானம் = தேய்வு. தேய்வு - தேய்வடை - தேய்கடை = தேய்ந்த காசு, தேய்ந்த பொருள்.
தேய் - தேய்வை = தேய்த்த சந்தனத் துவை. “நறுங்குற டுரிஞ்சிய பூங்கேழ்த் தேய்வை” (திருமுருகு. 33).
தேய்ப்புப்பெட்டி = ironing box.
தேய் - தேயு = தீ, நெருப்பு (பிங்.).
.
தேயு - தேசு = 1. ஒளி. 2. பொன் (சது.). 3. அழகு. "திருமா மணிவண்ணன் தேசு” (திவ். இயற். 3:9). 4. புகழ். 'நும்முடைத் திருவுந் தேசும்” (சீவக. 771). 5. அறிவை (ஞானம்). “தேசுறு முண்பார்க் கென்றே தேறு’” (சைவச. பொது. 561). 6. பெருமை. “வலிச்சினமு மானமுந் தேசும்” (பு.வெ. 2: 4). 7. வீரியம் (W.).
தேசு - வ. தேஜஸ்.
தேசு - தேசி = அழகி. “தேசியைச் சிறையில் வைத்தான்” (கம்பரா. அங்கத. 4).
தேய் தேயம் = ஒளி. “அரனம் பலம்போற் றேயத்ததாய்” (திருக்கோ. 39).
