தனிச்சொற்கள்
127
தேய் - தேய்வு - தேவு -1. தெய்வம் (பிங்.). “நரகரைத் தேவு செய் வானும்” (தேவா. 696 : 2). “தேவிற் றிருமாலெனச் சிறந்த தென்பவே” (திரு.வெ.) 2. தெய்வத் தன்மை “அயன்றிருமால் செல்வமு மொன்றோ வென்னச் செய்யுந் தேவே” (சி.சி. காப்பு. ஞானப். உரை).
தேவில் = திருக்கோவில். “கருவுடைத் தேவில்களெல்லாம்” (திவ். திருவாய். 4 : 4 : 8).
தேவு - தேவன் = 1. கடவுள், “தேருங்காற் றேவ னொருவனே” (திவ். இயற். நான்மு. 2). 2. அரசன். “தேவர் நின்கழல் சேவிக்க வந்தனன்’ (கம்பரா. கங்கை. 39). 3. முக்குலத்தோர் பட்டப்பெயர்.
ம. தேவன், க. தேவ, தெ. தேவுடு, வ. தேவ (d.), இந். தேவ்(d). தேவன் - தேவி = இறைவி. வ. தேவீ(d).
தேவு - தே = 1. தெய்வம் (பிங்.). “தேபூசை செய்யுஞ்சித்திரசாலை’ (சிவரக. நைமிச. 20). 2. நாயகன் (இலக். அக.). 3. தெய்வம் போன்ற தலைவன். நாயன்தே - நயிந்தை.
4
தேய்வு - தெய்வு - தெய்வம் = 1. கடவுள். 2. திணை நிலைத்தெய்வம், சிறுதெய்வம். 'தெய்வம் உணாவே மாமரம் புட்பறை” (தொல். அகத். 18). 3. தெய்வத் தன்மை. “தெய்வமே கமழு மேனி" (சீவக. 1718). தெய்வத்தன்மை யுள்ளது. “தெய்வத்தாற் கூறாயோ” (திணைமாலை. 90). 5. தெய்வமணம், இயற்கைப் புணர்ச்சி. 6. ஊழ். "தெய்வத்தா னாகா தெனினும் ” (குறள். 619.)
தெய்வம் என்ற சொல்லிலுள்ள யகரம் அடிப்படை மெய்யெழுத் தென்பதை அறிதல்வேண்டும். இச் சொல் பெருவழக்கான பெருந் தொகைக் கூட்டுச்சொற்களில் நிலை யுறுப்பாக வுள்ளது.
எ-டு: தெய்வமாடுதல், தெய்வாவி (தெய்வ ஆவி), தெய்வவுத்தி (திருமுருகு. 23), தெய்வவுலகம், தெய்வமுறுதல் (சிலப். 19 : 26, அரும்.), தெய்வ ஏற்பாடு, தெய்வமேறுதல், தெய்வமே யென்று, தெய்வக் கண்ணோர் (மணிமே. 27 : 146), தெய்வக் கம்மியன் (திருவாலவா. 26 : 11), தெய்வக்கல் (மணிமே. 26 : 89), தெய்வக்காப்பு (திவா.), தெய்வக்கிளவி (மணிமே. 7: 97), தெய்வக் குற்றம், தெய்வக்குறை (W.). தெய்வகணம் (மணிமே. 21 : 130), தெய்வக்களை, தெய்வ கற்பனை (கட்டளை), தெய்வங் கொண்டாடி (நாஞ்.), தெய்வங் கொள்கை (நன். பாயி. 26), தெய்வச்சாயல் (W.). தெய்வச்சிலை, தெய்வச்சிலையார், தெய்வச் சிலையான் (திவ். பெரியதி. 9 : 4 : 3), தெய்வச் செயல் (கம்பரா. அதிகாய. 194), தெய்வஞ்
