பக்கம்:புத்தரின் வரலாறு 2011.pdf/142

மயிலை சீனி. வேங்கடசாமி / 141

மானாயும் கொலைகளவு கள்பொய் காமம்
⁠வரைந்தவர்தாம் உறைந்தபதி மானாவூரே

13. வண்டுளங்கொள் பூங்குழலாள் காதலளே உன்றன்
⁠மக்களைத்தா சத்தொழிற்கு மற்றொருத்தரில்லென்(று)
எண்டுளங்கச் சித்தையளோர் பார்ப்பனத்தி மூர்க்கன்
⁠இரத்தலுமே நீர்கொடுத்தீர் கொடுத்தலுமத் தீயோன்
கண்டுளங்க நும்முகப்பே யாங்கவர்கள் தம்மைக்
⁠கடக்கொடியாலே புடைத்துக் கானகலும் போது
மண்டுளங்கிற் றெங்ஙனே நீர்துளங்க விட்டீர்
⁠மனந்துளங்கு மாலெங்கள் வானோர் பிரானே.

14. கூரார் வளைவுகிர் வாளெயிற்றுச் செங்கண்
⁠கொலையுழுவை காய்பசியால் கூர்ந்தவெந்நோய் நீங்க
ஓரா யிரங்கதிர்போல் வாள்லிரிந்த மேனி
⁠உளம்விரும்பிச் சென்றால் கியைந்தனைநீ யென்றால்
காரார் திரைமுளைத்த செம்பவளம் மேவுங்
⁠கடிமுகிழ்த்த தண்சினைய காமருபூம் போதி
ஏரார் முனிவர்கள் வானவர்தங் கோவே!
⁠எந்தாய்! அகோ! நின்னை ஏத்தாதார் யாரே!

15. வீடுகொண்ட நல்லறம் பகர்ந்துமன் பதைக்கெலாம்
⁠விளங்கு திங்கள் நீர்மையால் விரிந்திலங்கும் அன்பினோன்
மோடுகொண்ட வெண்ணுரைக் கருங்கடல் செழுஞ்சுடர்
⁠முளைத்தெழுந்த தென்னலாய் முகிழ்ந்திலங்கு போதியின்
நாடுகின்ற மூவகைப் பவங்கடந்து குற்றமான
⁠ஐந்தொடங்கொர் மூன்றறுத்த நாதணாள் மலர்த்துணர்ப்
பீடுகொண்ட வார்தளிர்ப் பிறங்குபோதி யானையெம்
⁠பிரானைறாளும் ஏத்துவார் பிறப்பிறப் பிலார்களே.