5. தசரதன் தன்மை 235
_ார். அல பங்கே கிறைந்திருந்தும் நல்ல பிள்ளைப்பேறு இது _1 கா க்கு இல்லாது போ யகே ! கோசலை முதலிய அழகிய _r) வர் . ளர்; விழுமிய வளங்கள் யாவும் மேவியுள்ளன; - சா ச , , , hr. v I செய்திருக்கின்றேன் ; வானும் வையமும் _ வார்க்க வருகின்றேன்; இது என்ன வாழ்க்கை ? இந் | வ | வாயினும் மைந்தர். இலாாயின் மணமற்ற மலர்போல் _ _ாண்பிழந்து டுமே; குழவிமுகம் பார்த்து, மழலைமொழி 1 , லவித கழுவி உரிமையுடன் உருகிஉளமகிழாக மனிதப் பி, பியும் ஒரு பிறப்பா? பருவமுதிர்ந்து இறக்கும்பொழுது தன் பக” ஃொங்கல்லவா மனிகன் ஆறு கலடைந்து அகமகிழ்ந்து i ன் . சாகும் கருணத்தும் சாவாமருந்துபோல் பகி கள் இன் ம் பயந்து கிற்கின்றார். உலகமெல்லாம் வங்து மரியும் அாசகிருவுடன் வாழ்ந்து வருகின்ற இந்த வாழ்வைக் சொ iங்க கடக்க ஒரு வழிமுதல் வேண்டுமே! ஈண்டு இனி யாள வேண்டுவேன் ஆண்டவனே! ’ என்று இவ் ஆண்டகை பல பல கி%னந்து அலமாலாயின்ை. அவ்வமயம் அங்கே வசிட் வங் கார். இந்த அரசுக்கு அவர் குலகுருவாயும் மதிமந்திரி H || யும் லெவியிருக்கார். அவரை வணங்கிக் த கித்து அருகே சிங்க , கனக்கில் அமாச் செய்தான். அவர் அமர்ந்தருளி _, கன் பின் அரசு முறையையும் உலக நிலையையும் குறித்து ம ாைகள் பல ஆடினர். அங்ஙனம் அளவளாவி வருங் காஸ் . சன் முகக்கிலுள்ள கவலைக் குறியை முனிவர் கருதி கொங் சொர்; காணம் வினவினர். அங்க அருங் கவர் கேட்ட அ_ லங்கப் பெருக்ககை உாைக்கது பெரிதும் வியந்து போற் // குரிய அடியில் வருகின்றது.
தசரதன் வசிட்டரிடம் உரைத்தது.
யிைரம் ஆண்டும் மாண்டுற
ைஒடுக்கியில் வுலகை ஒம்பினேன்; ா , , குறையிலே எற்பின் வையகம்
, ம் என்பதோர் மறுக்கம் உண்டரோ :
‘’ , , , )ணிவரும் அங்தனளரும்
வா, , . இன்றியே வாழ்வின் வைகினர்; யர் உழக்குநர் எற்பின் என்பதோர் அா, .யர் வருத்துமென் அகத்தை என்றனன். ‘
(திருவவதாரப் படலம் 3, 4)
