7. இராமன் 4, 143 - உருவெளித் தோற்றத்திலும் கண் எதிரேயும் சீசையின் வடிவக்கையே கண்டு வருகிருன்; ஆகவே சண் எலாம் நூம்சண் ஆக்கி என்ருன். உன்னே க் கவிர என் கண்கள் வேறு ஒன்றையும் கான வில்லையே! என்று கன் காட்சி கிலேயை இங்கனம் காட்டி யிருக்கிருன். கடுங்காகவில் உளம் கரைந்து போயுளது. -இரா. ஃேைய கருதிக் ச.ான விழைந்து இரவும் பகலும் தயிலின்றிச் சீதையின் சண்கள் படிகி யிருக்கல் போல் இராவ னன் கண்களும் அவள் மேல் கொண்ட ஆசை பயக் கால் அவல மடைந்துள்ளன. அவ்வுண்மை கண்எலாம் நும் கண் ஆக்கி என் றதில் குறிப்பாகக் கெரிய வங்கது. கருவி கர ணங்கள் யாவும் அவள்மயமாகவே மருவியிருக்கின்றன; பிரியமான அந்த மையல் நிலையை உரிமையோடு பரிகா பமாய் உருகி உரை க்கள் ளான். ஈசனே முதலா ஒருவற்கு ஆவி தோற்றிலேன். தனது வீரத் திறலையும் வெற்றி நிலையையும் விழுமிய ஆற்றலையும் வியந்து சுட்டி இவ்வாறு விளக் கிக் காட்டி ன ன். இப்படி அதிசய வெற்றி வீ யிைருக் து வங்க கான் இப் பொழுது அவல நிலையில் இழிந்த பதிகெட்டு மானமிழந்து உழ அம்படி செப்து விட்டாயே! உனக்கு இர க்கமில்லையா ? . கண் னேடிக் கருணை புரியா யாயின் ம ண்ணுேடு பண்ணுய் நான் மாண்டு போகவேண்டியது கான் என்.அறுநீண்ட துயரோடு நேரே வேண்டியிருக்கிருன். நாச நிலையை கசையாக் காட்டினன். பெண்பால் வைத்த ஆசைகோய் கொன்றது. உன்பால் வைக்க ஆசை நோயால் கான் செக்கக் தொலைக் தால் அந்த அவப் பழி உன்னைச் சும் பா விடுமா ? இகனைக் கொஞ்சம் யோசனை செய்து பார்! ஒரு பெரிய அரசன் அகியா யமாப்ப் பகைத்துச் சாகும் படி செய்வது பாவம்; பா ன வேக அனயிலும் கொடிய துயரங்களை அடைந்து கடிக்கிறேன். எனது அழிவு நிலையை நோ க்க யே.லும் கொ ஞ்சம் அளிபுரிக்கருளுக. நுணங்கி நின்று உணங்கும் ஆவி நாய் உயிர் ஆகும் அன்றே. காம வேதனே தகித் து வ நாளும் துய ங்களால் துடித் து #_ اعد هوا ED త7 తొలిF 54 உயிர் வா ! ദ് ഖ இவ்வா.அ இழிவா ஆர். இச ழ்க் து கூறியிருக்கிருன் {ங்ாய் உயிர் ன் மது மா னம் கெட்டு இழிக் து
