7. இ ரா ம ன் 4l63 அடைக்க துன்பங்கள் எல்லை இல்லன என்று சொல்லியபடி பாம். அளவிடலரிய துயரங்கள் உயிரை ச் குறையாடி நின்றன. தையலோ? தரும மேயோ? ைேதயைக் குறித்து வந்துள்ள இது சிக்கனக்கு உரியது. ஒரு பெண் பதைக்துத் துடிக்கின் ருளா ? அல்லது கரும தேவதையே ஒரு தையலாப் மருவி இப்படி வெப்பமாய் அழுகிறதா? என்று * கருதி ம.ரகுமாறு அங்கப் பரிகா பக் காட்சி பெருகி யிருக்கது. புெண்ணியபே வடிவமான பெண்ணா சி எண்ணரியதுயரங் --- களை எ ய்தி.ஏங்கித் துடித்தாள். கருமசொரூபியான இந்த உத்தமி இப்படிப் பகைத்து கொக்து பரிகபிக்க நேர்ந்தகே! என்று கவி -- --- خلي ... தனது அருமைத் கங்கையைப் படுபாகசனை இராவணன் கொடுமையாகப் பிடித்து வரும்படி செய்துள்ளான் என்று உள்ளம் துடித்து உயிர்பதைத்தக் கண்ணிர் வெள்ளம் சொரிந்து o o i "," . . . . -–t o கதறி அழுது பதறிப் புலம் பினள். அயலே வருவன காண்க. எங்தையே!எங்தையே! இன் அ என் பொருட்டு உனக்கும் இக்கோள் வந்ததே! என்னே ப் பெற். வாழ்க்தவாறிதுவோ? மண் குேள் தங்தையே! தாயே! செப்த கருமமே! கவமே! என்னும் வெந்துபi என்னும் தீவிழ் விறகென வெந்து வீழ்ந்தாள். (1) இட்டுண் டாப் அறங்கள் செப்தாப் எதிர்ந்துளோர் இருக்கைஎல்லாம் சுட்டுண்டாப் உயர்க்க வேள்வித துறையெலாம் தொலைவு கண் டாய்! மட்டுண் டார் மனிசர்த் கின், வஞ்சால் வயிரத் தோள்கள் கட்டுண் டாய் என்னே பானும் காண் இன் ,ே )ன் போலும் கண்ணுல். பிறையுடை துகலார்க்கு ஏற், பிறந்த இம் கடன்கள் செய்ய இறை:புடை இருக்கை மூது என்றும் வந்து இறுக்க லாதிரி சிறையிடைக் கான கிரும் சி ை :ெட ம்ெ சேர்க், ைருே )3( زرع 3 تري
மறையுடை வரம்பு நீங்கா வழிவக்க மன். வன்சி,ை ப் பறவை பூரும் 7ன.வன் ை ம் பில் மா பப் புன்சிறைப் பிறவி தீர்ப்பான் உளனெனப் புலவர் கின்றர்; 0S eT TTJSJS TS TS TS C0JJ T T TT T TT T TTS SST TT T TT TT KS TT TTsSJ MTT STTST S0 TT LL TTT TS TS T S T T T T S (4) பண் பெற்ரு i رون கடட ' பகர கபெற்ா; ப் பகழி I , 7* II. / விண்1ெ1ற்;ை ட் எனினும் கன் ல் வேங்காாய் உயர்ந்த மேலோள் 1.
