398尘 - கம்பன் கலை நிலை ஒதி யுணர்ந்துள்ள உங்களுக்கு யார் போதிக்கவல்லார்? உள்ளப் பாசத்தால் உறுதி நலங்களைச் சொன்னேன்? கருதி புனர்ந்து விரைந்து காரியம் செய்க. இன்னமும் இகழ்ந்து நின்ருல் இன் னலும் பழியும் எ ப்தி அழிவோம்.' முன் உரைத் தேனே வாளா முனிந்தனே முனியா உம்பி இன் உரைப் பொருளும் கேளாய்! ஏதுவுண்டு எனினும் ஒராய்! கின் உரைக் கு உரை வே றுண்டோ? நெருப்புரைத்தாலும் நீண்ட - மின்உரைத்தாலும் ஒவ்வா corrร์,@gstraาทิ அலங்கல் வேலோய் ! உளே வ ைஎனி னும் மெய்ம்மை புற்றவர் முற்றும் ஒர்ந்தார் விளேவ சொன்ன போதும் கொள்கிலாய் விடுத்தல் கண்டாய்! கிளேதரு சுற்றம் வெற்றி கேண்மை நம் கல்வி செல்வம் களேவரு தானேயோடும் கழிவது காண்டி என்ருகன். (2) மாலிய வான் இவ்வாறு மனம் மறுகி உரைத்திருக்கிருன். வயது முதிர்க்க அனுபவசாலி ஆதலால் அழிவு நிலை களைச் சுட் டிக் காட்டிப் பேரனுக்கு ஆர்வமோடு அறிவுறுத்திஞன். கின் உரைக்கு உரை வேறு உண்டோ? என்றது மன்னனுடைய வார்க்கைக்கு மாருக ய | ரு ம் யாதும்சொல்ல முடியா து; அக்ககைய உயர்ந்த கலைமை யில் இருக்கின்ற அவனுக்கு கிலேமையை வலியுறுத்தி நேரே நீதி சொல் அம் படி நேர்ந்தகே! என்று நெஞ்சம் பரிக் திருக்கிருன். நீயே கெரிந்து திருக்க வேண்டியது; நான் உனக்குப் புத்தி சொல்லுவது மிகையாம் என முதியவன் அதி விசயமாய் உரை யாடித் தனது மதி மொழிகளை விளக்கி யிருக்கிருன். மந்திரி வங்தது. பாட்டனுடைய இந்க உரை களைக் கேட்டதும் இ. ாவணன் சிறிது மறுகிஞன். சிங்கன கள் செய்தான். நொந்திருக்க அந்த கெஞ்சில் பல பல எண்ணங்கள் எழுத்து விழுந்தன. நிலைமை களே பெல்லாம் கெடிது நோக்கினன். முடிவில் சீதையை விட்டு விடின் சிறுமை கிர்க் துவிடும் என்று கருதினன்.அவ்வாறு 「I)._!!!) கிக்கொ ண்டிருக்கும் பொழுது அங்கே முதல் மந்திரி ஆகிய மே காதரன் வ கான். மாவிய வானச் னெ து நோக்கிக் கேவி - அ இகழ்ந்து பேசின்ை: ' வட து முதிர்க்க நீர் கிலேமை ஒன்
