7. இ ாா ம ன் 2647
அங்கதகன நோக்னென். இக் கோமகன் குறிப்போடு னோக்கவே அக்குலமகன் வனங்கி கின் முன்; 'அங் கதா! நீ நல்ல மதிமான்; எல்லா நலங்களும் உனக்கு இனிது உளவாம்; றிெய தங்தை யோடு உரிமையாய் அவர்க் த அரசு முறைகளைப் புரிந்து வருக’ .அது மொழிக்கருளின்ை: அளவே அவனும் பணிக்க தொழுது பாகங்களைக் கொட்டுக் கண்ணில் ஒக்திக் கொண்டு கைகுவிக்கப் டோனன். அக் காளை இ&லயைக் கருகி மகிழ்க் தான்.
அனுமான் ம றுகியது.
சக்கிரீவனும் அங்கதனும் போக நேர்ந்தவுடனே தன்னையும் ஆண்டவன் போகச் சொல்லுமோ? என்று அனுமான் சோகமாய் கின்ருன். அவனது உள்ளக் கருத்தைக் குறிப்பாக அறிக் து இவ் வள்ளல் அவனே மெள்ள அருகு அழைக்து 'கவிய சுக்கு உறுதி பாக உடன் போயிருக்த ஆட்சி முறையை மாட் சியோடு செய் தருள்” என்ற சொல்லியருளின்ை. சொல்லவே அவன் காலில் விழுந்து வணங்கிக் காருணேபுரிய வேண்டினன்.
பொய்த்தலில் உள்ளக் கன்பு பொழிகின்ற புண ர்ச்சி யானும்
இத்தலை இருந்து நாயேன் ஏயின எனக்குத் தக்க * 2 கைத்தொழில் செய்வேன் என்று கழலிணை வணங்குங்காலே"
மெய்த்தலை கின்ற வீரன் இவ்வுரை விளம்பி விட்டான். (1)
கிரம்பின்ை ஒருவன் காத்த கிறையர சிறு கி நின்ற
வரம்பிலா ததனே மற்று ஒர் கலைமகன் வலி கிற் கொண்டால் , அரும்புவ நலனும் இங்கும் ஆகலின் ஐய |தின் போல் பெரும்பொறை அறிவி ைேரால் நிலையினைப் பெறுவதம்மா, (2)
ஆன் மவற்கு உரிய தாய அரசினே நிறுவி அப்பால்
என்றெனக்குரிய காய கருமமும் இயற்றற்கு ஒக்த A. , , சான்றவர் கின்னின் இல்லை ஆகலான் தருமம்தானே - போன்ற யானே வேண்ட அத்தலை போதி என்ருன். (3)
ஆமியான் அனைய கூற ஆணை ஈது ஆகின் அஃதே
வாழியாய்! புரிவன் என்று Ճ) l TյT ங்கி | T. கருதியும் போளுன் குழிமால் யானை அன்ன தம்பியும் தானும் টে n a bo ஊழி நாயகனும் வே! று ஒர் உயர்தடங் குன்றம் உற்ருர், (4)
ஆரியன் அருளிற் போப் அவ்வகன் மலே யகத்தி இன்
சூரியன் மகனும் மானத் துனேவாக க்ளே' " ற்றாக - f காரையை இனங்கி அன்ள்ை காயே 1.தைச் சிரியன் சொல்லே என்னச் செவ்விதின் அ2 ச செய்தான் , (5)
