7. இ 1 ன். ‘2749
_சியுள்ள எண்ணங்களே நாம் கண்ணிர் சொரிக் து இங்கே காண் ஒன்ருேம். மானசக் காட்சிகள் ஞான ஒளி விசி மிளிச் சின்றன. பரிவும் பண்பும் அறிவும் அன்பும் பெருகி வருதலால் அவை மன்பதைக்கு இனிய உயிருணர்ச்சிகளை விளேத் து வருகின்றன.
திருமகள் தலைமகன் புல்லில சேர எற்கு உரியகோ இஃது!
இளையவன் உளம் உருகித் தன் அகக்கே எண்ணியுள்ளமை இவ் வண்ணம் வரிவடிவில் வெளி வந்துள்ளது. அண்ணன் என்.று சொல்லாமல் திருமகள் தலைமகன் ன இயாமனே இவ்வா. இள வல் கருதியிருக்கிரு ண், க ருக்தி வருக்கம் மீதார்க்கது.
எ ல்லாச் .ெ ல் வங்களுக்கும் 3ق مع۔ தேவகையாகிய இலட்சு மிக்கு நாயகன் வெறக் கசையில அமர்ன் கிருக்க கான் அரியணையில் இருக்க வேண்டு மோ? என உள்ள ம் மறுகியுள் ளான, இராசலட்சு மிக்குக் கலைமையான உரிமையாளன் என்னும் குறிப்பும் இதில் மருவியுளது. அரியணையில் இருக்க வேண்டிய சிறக்க சக்கரவர்த் தித் திருமகன் வறிய சபையில இருந்து வருவது இளவல் உள்ளத் தில் எளி என எரிந்து வருகிறது. இராச குலக் குரிசில் அக்சப் பதவியை இமுன்து அடவியிலஅகலக் து இரிவகை கினைக்து கினேன்.த ைெஞ்சம் கதைக்து கண்ணிர் சொரிக வருவதை இளவலிடம் இடையிடை ய கண்டு வருகின்ருேம். அமையம் கேர்ங் த போ தெல்லாம் தமையனது கிலைமையை எண்ணிக் கம்பி பனி சபித்து உருகுகின் மூன். பதைத் து மொழிசின்ரு ன்.
தன்னை அசியணையில் அமர்க்கிருக்கும்படி சுக்கிரீவன் அன்பு மீது ர்த்து மரியாகை செய்பவும் தம்பி அதனே மறக் கான்; அங்க னம் மறுக்க கற்குக் கா னம் அண்ணனது அ ண்ணமே. அக்சப் புண்ணியமூர்க்கி மண்ணிலும் கல்விலும் புல்லிலும் மருவியிருக்கத் தான் அசியாசனத்தில் அமர்வது அ.கி ககமாம் என மறகி வறிய தரையில் விாைவில் அமர்த்தான்.
• இஃத எற்கு உரியதோ? என்ற தில் உள்ளம் உடைந்து கருதி புள்ளமை ன லாகும். இஃது என்றது. இங்கே சிங்காசனத்தை. கண் எ தி : அருகே கவிபாசன் காட்ம னன் ஆ, கலால் இது என அண்மையில் சட்டி ன்ை . அ. ச. ச பிடத்தின் பெயரையும் சொல்லக் கசியது உள்ளத்தின் தயா நிலையை வெளிப்படுத்தியது.
