i2% சப்பீட்டுப் போகலாம். கஞ்சவும் வந்திருக்கு கனக் டும் இன்றைக்கு ஷூட்டிங் கிடையாது. கொஞ்ச நாழி பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டுச் சாப்பிடலாம்”, என்றுள் மீனுட்சி, இயங்கின்ை ஞானசேகரன், "உன் கையிலே பேச ணும்னுதான் வந்தேன். அத்தை " என் முன் அவன். என் கிட்டே பேசறதுக்கு அனுமதி வேறே கேட்க வேணுமா என்ன ? அடுப்பிலே உ ைபோட்டிட்டு வந்தேன். இதோ, தொடியிலே ஆசிசி களைந்து.ே கடத்திடுறேன். திடீர் சூப் வச்சிடுறேன். அப்பள. பூ பொறிச்சிடலாம், மெனு போதுமல்லவா, ஞானசேகர் என்து வினவினுள் மீனுட்சி, போதுங்க, அத்தை உங்க விருப்பத்துக்குத் தக்கபடி தான் உங்க தி டமும் . ருவாகிடுது. அப்புறம், தான் எப்படி: ாறுதலிக்க முடியும் !" என்ருன் அவன். புன்னகையை அளந்து வெளிச் சொரித்த வண்ணம், பத் திரிகையும் கையுமாக அங்கிருந்து விலகிச் செ ல ஆயத்தம் செய்தான் மீனுட்சி. அம்மா அங்கிருந்து நகர்த்து விட்டால், அத்தானும் தானும் தனிமையில் இருக்க வேண்டி வருமே என்னும் தவிப்பில் மனம் புழுங்கினுள் மஞ்சுளா, அம்மா, நீ பேசிக்கிட்டிரேன். நான் உணவுப் பிரச்சினையைத் தீர்த்து வச்சிடுறேனே :: என் ருள் அவன். அம்மாவும் அத்தாலும் தனித்திருந்தால் எப்படி யும் அப்பா சம்பந்தமாக ஏதாவது பேச்சுக் கிளம்பாமல் தப்பாது என்றும் கருதினுள் அவள். ஞானசேகரன் விநயபூர்வமாகச் சோதித்தான் மஞ்சு '.శ. ஊஹம் மேண்டாமம்மா, மஞ்சு, நீ இப்போ என் கேஸ்ட் ஆக்கும்'... நான் ஒரு நொடியிலே சமையல முடிச் சிட்டுத் திரும்பிடுவேன்; அதற்குள் இன் அத்தாளுேடு :
