63
"மனிதன் சிருஷ்டித்த நாகரீகத்தின் கடைசிச் இன்னம் பென்." என்ற அறிஞனின் வார்த்தைக்கு முக்கியத்துனம் கொடுத்திருந்த மகுட்பதி, செத்தாமரையுடன் சேர்த்து பழகத் தொடங்கியதும், உள்ள ஒருமைப்பாடு கொன்டபின், அவ ளின்றி அவன் இல்இஎன்ற நிக் ஏற்ப_.டபின் "மனிதன் சிருஷ், டித்த் நாகரீகத்திள் ஆர்ம்பக் இன்னமே பென்தான்!” என்று. க்துகின்ற அவுை கல்லள் மாறிவிட்டான். ஆன்று. அறிஞனின் வர்த்தையை ம்தித்து நடந்தவதி, சிலநாள் செந்தாமரையுடன் பழகியதுமே அதை மிதித்தல்லவா நடக்க ஆரம்பித்து விட்டான். வாழ்க்கையின் வசந்தத் தென்ற ைசெந்தாமரையுடன் சேர்ந். திருந்தால்தான் அனுப்விக்க முடியும் அன்ற நிக்கு உள்ளாகி இருத்தான் மகுடபதி, - -- - - - -
செந்தாமரையை விட்டுப் பிரித்து, அவன் இன் வீட்டைச் சென்றடையும்போது இரவு மணி ஒன்பதாகி விட்டது.
மகுடபதியின் தாயாருடன் வரதன் பேசிக் கொண்டிருந்தான் வரதன் ப்ேதுவது தன்கினப்பற்றித்தானே என்று மகுடதியின் மனம் என்ணிகது. -
"இந்த உலகத்தில் வாழ்கின்ற மனித இனங்களில் ஆணுக இருந்தாலும் சரி, அல்லது பெண்ணுக இருந்தாலும் 'ಲ್ಡ: வளவுதான் நேர்மை ஒழு:கம், மனசாட்சி, ஆகியவைகளைப் பின் பற்றி நடந்து கொண்டாலும் ஒழுக்க சீலர்கள் என்று அவர்கள் இத்து உலகம் போற்றினுலும் சமயம் கிடைக்கின்றபோது, அவர் இ&ளப் பழிக்காமல் விடுவதில்லை." - . . . .
"மனித இனமே மனிதர்களை இழித்தும் பழித்தும் பேசி ஊடு குழியில் தன் வளிவிடுகின்றது. அந்தப் பாதகத்தைச் செய்வதற். க்ெஷ்றே சிலர், இயனர்ாகக் காத்து. இருக்கின்றனர். மற்றவரி களுக்கு இன்னல் விளைவித்து அவர்கன் படும் தொல்ைையக் கண்டு ஆனந்தப் படுவதில் அற் ஆசையுடையவர்களாகவே இருக்கின் றனர், அந்த இல்ஆைர்களேயும் இந்த உசைம் வாழவைத்துக் கொண்டுேதான் இருக்கிறது.' - ... --
அவ்வளவுதாகி நாகரீகப் பாதையில் மனித இனம் சம்பீர நடை போட்டாலும், இதுபோன்ற பிற்போக்கான எண்ணங் களுக்கு இன்னமும் இடங்கொடுத்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.
