வாணி, 277 பிரார்த்தனை' என்று மொழிவாரேயானால், வாணியின் அறிவாராய்ச்சிக்கும் இசைப் புலமைக்கும் சான்று வேறு கூற வேண்டா. நடராசன் அழகன் என்று கண்டு வாணியின் உள்ளம் அவன்பாற் சென்று தங்கியதோ? இல்லை. அரிவையர் யாரே வெறிகொளார் காணில்' என்று, கண்டதே காட்சி கொண் _தே கோலம் என்று பூரிப்பால் பொங்கியெழும் புறத் ப_ாற்றத்தினைக் கண்டு மயங்கிற்றா? இவ்வினாவிற்கு -ாணியே விடையிறுக்கின்றாள்; கேட்போம். அறியாய் ஒன்றும் அம்ம அரிவையர் கிறையழி காதல் கேருங் தன்மை ஒன்றுங் கருதிய தன்றவ ருள்ளம் சென்று பாய்ந்து சேருதல் திரியுங் காற்றும் பெட்பும் காரண மின்மையில் ஆற்றவும் ஒக்குமென் றறைவர் E காட்டும் காதல் இலக்கணம் இது. வாணியின் உயிர்க் காதலுக்கு உறுதுணை உண்டா னில் இல்லை: இரக்கத்திற்குரியது அவள் காதல். தன் லயை, - தலைவிதி தடுக்கற் பாற்றோ? தொலைய அனுபவித் தன்றோ அகலும் மனையில் தங்தையுங் கொடியன்; தாயும் கொடியள்; 蠶 சிறிதும் பயன்படும் இடும்பை என்னுயிர்க் குயிராம் என்கா தலர்க்கும் இன்னல் இழைத்தனர் என்று கதறிக் கூறுகின்றாள். பலதேவனுக்குத் தந்தை மனட் படியே மாலை சூடினால் விளையுங் கேடென்னை என்று மனோன்மணி வினவிய அளவிலேயே, அம்மொழி வெம்மொழி! அம்ம ஒழிதி கஞ்சும் அஞ்சிலேன்: கின்சொல் அஞ்சினேன்
