கோடேறிக் குடிமுடித்த படலம்
91
நம்பர் பதித்த நாலா மாதம்
ஒருநாள் காலை, உறக்கப் பாயில்
எழுந்து என் கணவர் இருக்கும் பொழுது,
கறுப்பன் கட்டையன் சுப்படா மீசைக்
காரன்[1] ஒருவன், காலனைப் போல,
85
கோர்ட்டுச் சம்மனைக் கொண்டு வந்தான்.
(நச்சுவா யண்ணன் நாச காலன்
வீர பத்திரன், வெட்டையாய்ப் போவான்,[2]
எண்ணினது போல எல்லாம் ஆச்சுதே!
நினைத்தது போல நேரம் விடிந்ததே!
90
இந்நாள் இங்கு யான்படும் பாடெலாம்,
நாளை
அவரும் மக்களும் அனுபவிப் பார்கள்;
யாதும் தடையிலை. யாதும் தடையிலை;
பத்தினி என்சொல் பழுதா காது,
95
உத்தமி என்சொல் ஊரையும் சுடுமே:
கேட்கும், கேட்கும், தெய்வம் கேட்கும்!)
சேவகன் வந்த காரியம் தெரிந்தோ,
இயல்பாய்த் தானோ, (யாதோ அறியேன்)
மேல வீட்டிருந்து வெள்ளையம் பிள்ளை
100
அண்ணனும் அப்பொழுது அங்கு வந்து,
'யார் இவன்' என்றனர்; 'இன்னார்' என்றோம்;
சம்மனைப் படித்துச் சங்கதி யறிந்து என்
புருஷனை நோக்கி, "போனதெல்லாம்
