68
மறைமலையம் -6
அனசூயை : அப்பா காசியபருக்கு இச் செய்தி யாரால் தெரிவிக்கப்பட்டது?
பிரியம்வதை : அவர் வேள்விச் சாலையிற் புகுந்த பொழுது செய்யுள் உருவாய் வானில் உண்டான ஓர் ஒலியால்.
அனசூயை : (வியப்படைந்து) அதனைச் சொல்.
பிரியம்வதை : (பிராகிருதத்திலன்றித் திருத்தமான சமஸ்கிருதத்தில்)
முன்னுக தவமுதிர் முனிவ! நின்மகள்
வன்னிமா மரந்தனுள் வளர்தி வைத்தல்போல்
இந்நிலம் நலம்பெறத் துடியந் தன்னிட்ட
பொன்னுயிர் அகட்டினிற் பொலியக் கொண்டனள்.
ப
அனசூயை : (பிரியம்வதையைத் தழுவிக்கொண்டு தோழி! நான் மிக மகிழ்ந்தேன்! ஆனால், இன்றைக்கே சகுந்தலை போகின்றான் என்பதை நினைக்கையில், அம் மகிழ்ச்சியொடு துயரமு முண்டாகின்றதே!
பிரியம்வதை : தோழி! நம்முடைய துயரத்தை எப்படியாவது நீக்கிக் கொள்வோம்; பேதையான அவள் எப்படியாவது இன்ப மெய்தட்டும்.
ழ
அனசூயை : நல்லது, இதனை எண்ணித்தான் சில நாளாயினும் வாடாமற் பச்சென் றிருக்கத்தக்க மகிழ மாலையை, அதோ மாமரக்கிளையில் தொங்கவிட் டிருக்குந் தென்னோலையால் முடைந்த கூடையில் வைத்திருக் கின்றேன். நீ அதனை எடுத்துவா ; இதற்கிடையில் நானுங் கோராசனை, தீர்த்தமண், மெல்லறுகம்புல் முதலிய மங்கள மணக்கூட்டுத் திரட்டுகின்றேன்.
பிரியம்வதை : நல்லது, அப்படியே செய்.
(அனசூயை போய் விடுகின்றாள், பிரியம்வதை பூங்கூடையை எடுத்து வருகின்றாள்.)
