அணப்பால் மட்டும் ஆறுதல் இல்லை, துணைவர் தக்க தோள் தோய் இன்பச் ள்ை ம்ை இல்லை ; செருகரும் விழையும் செயிர்ர்ே செல்வன் சிந்தும் சிரிப்பை அள்ளிப் பருக அவாவிற் அறுள்ளம் இளம் உடல் தீண்ட இன்சொற் கேட்கத் துடி.துடிக் திருந்தேன்; அதுணேவரும் கானும் புண்ணியத் தலங்கள் புக்குநீர் மூழ்கியும் புண் ணியம் இல்லை ; புதல்வற் பேறினி _ண்டோ என்ருேம் உள்ளுர்க் கணியர் வடுகள் புரட்டி இல்லை என் ருர் ;
இடிந்ததென் உள்ளம் இருண்டதென் வாழ்வு மகப்பே றில்லா மலடோ அந்தோ !
வாசின்ெ ட்ைகள் ஏங்கி யிருந்தேன்.
இரை கடல் கடந்து செல்வங் திரட்டப் பிரிந்தனர் ; நானே பெண்மையின் இயல்பால் வருங்கி மெலிந்தேன் ; வந்தனர் ஒருநாள் ; வழில்மணி மாட இருப்பில் இருந்தோம், குளிர்னனே அவர்பாற் கொண்டு சேர்த்தது, ாடுங்கிய என்றன் நாணம் காத்திடக் அாரியர் கூற்றைப் பொய்யெனக் காட்டிட _ள்ளம் கைக்கும் உறுதுயர் தீர்ந்திட இன்பக் குளிர்கிலா இருள்முகில் நுழைந்தது ; வன்முகம் அவர்தம் மார்பிற் புதைந்தது :
49
