இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை
இந்த விதம்பல இரவுகள் கழிந்தன ; அந்தகன் ெைளலாம் இன்பமீந் தனேயால் நல்ல கல்லை என கவின்றேன் பல கால் : இன்ருே துனேவர் ஈங்கிலர் ; அதனு ற் கொன் ரு லன்ன கொடுங் துயர் தந்தனே ! கல்லே அல்லை என நன்குனர்ந் தேனே : கூர்ந்து நோக்கின் குற்றம் நீ புரிந்திலே ; சேர்ந்தவர் பிரிந்தார் செய்தனர். அதுன்பம் அதற்கென் செய்குவை ஆய்ந்து பார்க்கின் கல்லையும் இல்லை அல்லையும் இல்லே திதும் தன் றம் பிறர்தர வாரா ’’ எனவாங்கு ஒதிய பொருண்மை உணர்ந்தேன் இன்றே இரண்டும் ஒருங்கே எம்மவர் தந்தார் ; ஒருகுண மில்லாய் ஏகுதி நீயே !
52
