கந்தரந்தாதி 151 மாலைக்காலமும், உன்னை நினையார் அடையுஞ் செனன விருளைப் போல இருட்டும் வந்தது. அன்பரது சித்தத்தில் வீற்றிருக்கின்ற நீ கருணையுற்று அம்மாலையை எனக்கருள வேண்டும். (கு.உ) பொழுது கண்டு மயங்கல்" என்னுந் துறை . (திருக்கோவையார் 188) பொழுது கண்டு மயங்கல் என்பது கதிரவன் மறைந்தான்; இனி யான் ஆற்றுமா றென்னோ என மாலைப் பொழுது கண்டு மயங்கா நிற்றல் மயல்தரு மாலை வருவது கண்டு, கயல்தரு கண்ணி கவலையுற்றது; அந்திப் பொழுதைக் கண்டு தலைவி ஆற்றாது வருந்துதல் - செவ்வந்தி மாலையினை.ஈண்டு வரவிட்டதார் பின்னும் செப்புகவே" - கோடீச்சுரக் கோவை 151 முருகபிரான் அணியும் மலர்களுள் செவ்வந்தி - சாமந்தியும் நீலோற்பலமும் கூறப்பட்டுள. செவ்வந்தித் தாமா-திருவாரூர் உலா 339 லத்தை- கிருபை-கந்அந்38.அந்தித்தல்-பொருந்துதல் (செய்யுள் 4-ன் குறிப் புரை) --- 7. விரகதாபம் திமிரத் திமிரக் கதரங்க கோபசெவ் வேலகைவேல் திமிரத் திமிரக் ககுலாந் தகவரைத் தேன்பெருகுந் திமிரத் திமிரத் தனையாவி யாளுமென் சேவகனே திமிரத் திமிரக் கனலாய சந்தன சீதளமே. (ப உ) திமிர இருணிறத்ததும், திமி - திமிங்கல மீனை, ரக்க - இரட்சிப்பதுமாகிய, தரங்கம் - சமுத்திரத்தை கோப கோபித்தவனே! செவ் - சிவந்த வேல வேலாயுதத்தையுடையானே கை வேல் - கையின் வேலாயுதமும், திமிர திமிராகும்படி, திமி-குற்றுகின்ற,ரக்க குலாந்தகஅசுரர் குலத்துக்கு யமனே வரைத்தேன் பெருகு-மலையினின்று விழுந் தேனாற் பெருகிய, உந்தி மிர் - கான் யாற்றையுடைய புனத்தில் வாழும் வள்ளி நாயகி, அத்தி மிர் - அயிராவதத்தால் வளர்க்கப்பட்ட தெய்வயானை நாயகி, அத்தனை அவ்வளவு, ஆவி-(என்) பிராணனை, ஆளும் ஆண்டு கொள்ளுங்கள், என - என்றிங்கிதம் பேசும், சேவகனே - வீரனே திமிரத் திமிர - பூசப் பூச, கனலாய - அக்கினிபோ லிருக்கின்றன, சந்தன சீதளம் - (யான் திமிர்ந்திருக்கின்ற சந்தன முதலிய குளிர்ந்த வஸ்துக்களும், (ஆதலால் வந்து தழுவி யருளவேண்டும்) (எ று) தரங்க கோப முதலியன - எழுவாய் -
