பக்கம்:முல்லைக்காடு, பாரதிதாசன்.pdf/46

தாய் சொல்லும் சமாதானம்:
வாரா விருந்து வந்த	களையில்—அவர்
மகிழ உபசரித்தல்	வளையல்!
ஆராவமுதே மதி	துலங்கு—பெண்ணே
அவர் சொல்வ துன்கைகட்கு	விலங்கு!	(வாரா)

பின்னும் மகள்:
ஆபர ணங்கள் இல்லை	யானால்—என்னை
ஆர் மதிப்பார் தெருவில்	போனால்?
கோபமோ அம்மா இதைச்	சொன்னால்—என்
குறை தவிர்க்க முடியும்	உன்னால்	(ஆப)

அதற்குத் தாய்:
கற்பது பெண்க ளுக்கா	பரணம்—கொம்புக்
கல்வைத்த, நகை தீராத	ரணம்!
கற்ற பெண்களை இந்த	நாடு—தன்
கண்ணில் ஒற்றிக்கொள்ளுமன்	போடு!	(கற்)

 

45