பரகால நல்லான் ரஹஸ்யம். நா என்று சேஷத்வாபாவத்தில் ஸத்தா ஹாநி பிறக்கும்படி ஸத்தா ஸித்தரோஷமாய் தா(எ)ர்யமாய் நியாம்யமாயும் போருகிறவெல்லா வவஸ்தைகளிலும் தா ()ாகனாப் நியந்தாவான 'வவனுடைய ப்ர யோஜநார்த்தமாக வேதார்யமாயும் நியாயமாயும் போரக்கடவதாய் கப்ரயோஜநவ்யதிரேகேணல் லபரப்ரயோஜந விஷயமென்னுமன்று ஸத்தைபில்லையாய் மேஷோஹி' என்று வடிவான வாநந்தரூப ஜ் ஞாநந்துக்குள்ளீடு ரோஷத்வமென்று ப்ரஸித்தமாய் அபி(D)மா நிபர் யந்தாஹமந்த் கமாயிருக்கிற வில்வஸ்துவுககு பராதிஸ்ஸபவிஷ பத்வ மொழிய ஸ்வாதியமில்லாமை பாலும் அநுபாவ்யமான ஸ்வவைல ஷண்யாதிகளை ப்ரகாமிப்பிப்பானும் அவனேயாகையாலும் ப்ரீதி காரித கைங்கர்யமும் தத்பரேரிதமாய் வருவதாகையாலும் அத்யந் தபாரதந்த்ர்ய பாதிபத்தியாலேஸ்வகர் தத்ருதவப்ாதிபத்திரஹிதமா கவும் போஷத்வஜ்ஞாநத்காலே ஸ்வபலிதவபரதிபத்திரஹிதமாகவும் ப்ரார்த்திக்கக்குறையிலலை. ஸத்தாமித்த மின்றிக்கே ஒளபாதிகமாய் அநித்யமுமான பர் த்த் நபார்யாஸம்பந்தத்திலகப்பட இருவர்க்குண்டான ஸம்பஸ்லே ஷஜநிதஸாரஸ்யத்தில் பத்த்ருமுகவிகாஸமே ப்ரயோஜ கமாய் அது க்குறுப்பாக ஸம்ஸ்லேஷம் நடவாதே ஸ்வலாரஸ்யார்த்தமென்று நினைத்தல், தேஹ தா(எ)ரணமென்று நினைத்தல் செய்தவன்று பாதி வ்ரத்யஹாநியாகாநின்றால் ஸத்தாபித்தபோஷவஸ்துவுக்குச் சொல் லவேண்டாவிறே. தன்னை போஷமாக வுணர்ந்தவன்று, (க) "மூக, கை,லீலை 3- அதவாகிந்நுஸமர்ப்பயாமிதே என்றும், (2) "எனதாவியார்யா னார் (ங) 'அதுவுமற்றாங்கவன் தன்னது" என்றும், ஸமர்ப்பணம் அநுஸ்யத்துக்கு விஷயமாமாபோலே தன்னை போக்யமாகவுணர்ந தவன்று, (ச) ஆகமுற்றுமகத்தடக்கியாவியல்லல் மாய்த்ததே" என் கிறபடியே கர்த்த்ருத்வபலித்வங்களிரண்டும் அவன் பக்கலிலேயாயி ருக்கையாலே (ரு) யானே யென்றன தேயென்றிருந்தேன் என்கிற (க) ஸ்தோ -ரத் (2) தி- வாய் - 2 - ங - ச (ஈ) தி-வாம் - எ - க - கன (ச) தி- வாய் - சா. கூ-கூ (ரு) தி- வாய் . உ . கூக
