பy அசve vvா
-. உஅ அ ஆ பத்கிவிஷ்டனாய், தத்தோதுவான ஸ்வரூப்பாரகந்த்யஜ்ஞ நவா வானாப், தத்தேதுவான வீண்வரைகரஷ்யத்வப்ரதிபத்தியையுடைய னாப் த கார்யமான பகவதேக போஷத்வஜ்ஞாநத்தையும் தக்பர்ய வஸாநபூமியான ததீயபேஸஷத் வஜ்ஞாநத்தை புமுடையனுப், புரு ஷார்த் காந்தரங்களிலவிமுகனாய், ஸ்வீகாரத்தில் உபாயத்வபுத்தியை ஸவாஸநபரித்யாகம்பண்ணி, (க)"saas33லே எவன் ) 4936 னவகண்ணs -ஜ்ஞாநக்ரியாபஜநஸம்பதகிஞ்சநோ ஹ மிச்சா திகாரUOகநா நுஸ்யாநபிஜ்ஞ:" இத்யாதிகளிற்படியே ஸாதநாந்தாங் களி லகக்வயத்தாலே அஞ்சானாப், அவற்றிலிச்சையுமின்றிக்கே, அதிகாரமுமின்றிக்கே அஜ்ஞாநாஸக்திகளையும் அப்பாப்தியைபு பதுணந்தித்து அந்தாலே தத்விஷயமான அ நுஸ்யமுமின்றிக்கே வித்தோயாயப்ரதிபத்திய நுவ்ருத்தியும் ஸாதமாந்தரஸமாகமாக நு பாதித்திருப்பானாய், ஆகவிப்படி த்யாகஸ்வீகாரவிபிஷ்டனாகக் கொண்டு ஸர்வஸலபனான வென்னையே நிரபேஷோபாயமாகப்பற்றி க்ருதக்ருத்யனாய் நிற்கிறவுன்னை யென்றபடி. "அஹம் என்கிறவிடத்தில் ஸர்வஜ்ஞக்வாதிகுணவி பிஷ்டனாப் உபாயபூகனானவனுடைய ஸ்வேதாஸகலஸாதநாந்தா நைரபேஷ் பத் தாலும் 'த்வா என்கிறவிடத்தில் அஜ்ஞாநாஸக்திகளையும் அப் ராப்தியையு முடையனாய்க்கொண்டு பரித்யக்தஸமஸ்தஸாங்கஸாதா னான்வதிகாரியினுடைய வாகிஞ்சந்யத்தாலும், இநதரயரங கயா வத்தினுடைய ஸௌஸாத்ருப்யம் தோற்றுகிறது. ஏவம்பூதனான வதிகாரியினுடைய க்ருதக்ருத்யதையை (உ) "53 So.S3 - தஸ்யைவம்விதுஷ;"' என்கிறவ நுவாகத்தாலே சொல் லிற்று. 'ஏவம்விதுஷா என்று ஸத்யம், தபஸ்ஸ, தமம்முதலாக யஜ்ஞம் முடிவாக கர்மயோகத்தைச் சொல்லி, மாநஸம்" என்று ஜ்ஞாநயோக பக்தியோகங்களைச் சொல்லி இவற்றை யொன்றுக் கொன்று உத்க்ருஷ்டமாகச் சொல்லி, எல்லாத்துக்கும் மேலாக எல்சலால் சைசை 5 - ப்ரஹ்மணேத்வாமஹஸாமி தயாத்மா கம்யுஞ்ஜீத என்று மரியாபதிபாய் ஸமஸ்த கல்யாணகுணா திமகனாய்ஸர் வஸ்வாமியான நாராயணன் திருவடிகளிலே ஆத்மாத்மா (1) ரஸ்த-- அகூ (2) தை-நா
