இவர் சேதா னென்றதும் கலாபிப்ராயம். அதை வைத்தியப் யோ நமுண்டாகத் தொடங்குகிறதும் இப்போதென்கை; அகராதி காலம் வ்யர்த்தமே போய்த்த தித்தனையிறே சைதந்யம்; அகா வது உஜ்ஜீவநத்துக்கு உறுப்பாகாமை. இனித்தான் ஸம்ஸார நில் ருத்தியை யிச்சிக்கிறது - நிரஸ்தாதிபாயாஹ்லாத ஸுகபாவை கலடிணையாகிற பகவத்ப்ராப்திக்கு உறுப்பாகவிறே. (கக) தாமரை யாள் கேள்வனொருவனையே நோக்குமதிறேயுணர்வாவது ; ஆத்ம ப்ராப்திக்கு உறுப்பாக ஸம்ஸார நிவருத்தியை யிச்சிதகாலும் விப் ரீதஜ்ஞாநகராயமாமித்தனை. ஆசையால பகவத்ப்ராப்திக்கு விரோதி பான ஸமஸாரத்தினுடைய விமோசநத்திலிசசையுடையவனான வகிகாரிக்கு, அப்படி யிருந்துள்ள மோ கடி மாகிற புருஷார்த்தம் வலித்திக்கும் போது தத்வ தரயஜஞ நமுண்டாகவேணு மென்கை. தத்வஜ்ஞாநோ தபத்திக்கு முனனே முமுகை ஜநிக்கக்கூடு மோ? என்னில்; (கட்) "வரீஷ், ஜொகாது (அ) ஜாயரே நg', இத்யாதி ஸ்ருதிஸ் மருதிகளிற சொலலுகிறப்ரகரிபையாலே கூடும், உண்டாகவேணு மென்று அவஸ்யாபேக்ஷித்தவம் தோற்ற வருளிச் செய்கையாலே, (க) தகூஜா நாநொடினால் என் பிற நியமம் தோற்றுகிறது. (சஙா தாஜா நாநொடி' என்கிற இது, ஸகல வலி கதாந்த ஸாதாரணமிறே. மோகத்திலும் ததவத் திலுமிறே விபரதிப கதி புளளது, ஆனால (க) "ஜா நாநொகூடு' என்கிற நியமம் கொள்ளும்போது (கச) "வா ----ஷர் வவாயெவெெவஷவவபயோகெெெநவ ெகவ யாஸ், வி கஷொவாவடி (கரு) யயாராகி வாணி வா மயவாகி வக்ஷ ஷா 1 வராவாராண் வி8 - வ, தெகிவ- நவ-ர நவாஜ நான் என்று, ஜ்ஞாநயோகயதையில்லாத திர்யக் ஸ்தாவரங்களுக்கும் வைஷ்ணவ ஸம்பந்தத்தாலே மோகூலித் தியைச் சொலலுகிற வசநங்களுக்கு வைபர் நத்யம் வாராதோ? தன்னில்; வாராது; அவற்றுக்கு முமுக்ஷ த்வந்தானுமில்லையிறே. கு. முமுகம் வான சேதானுக்கிறே மோகடி மித்திக்கு தகவல் முண்டாகவேணு மென்றது, அங்கு தானும் முமுகக்வு இதே க்வஜ்ஞாந மும், இரண்டும் இவற்றின் பக்சார் ரிகே
