186 தத்வத்ரய வ்யாக்யானம். -ப, வரா மெவெஷொ மறவா ரெரா நாராயண வழயா என்று, என் னுடையவன் இந்த வாமானானவன், ப்ரபுவான நரஸிம்ஹரூபியான வன், வராஹவேஷத்தையுடைய பகவான், அப்படியே நரநாராயண னென்றும், (அக.) 'தயாக ரஷ பஜாராஜug28ாயகி தி நி - ெபஸ்சு கோவா வா நெெவெவயீ -வெசு என்னும்படியே க்ருஷ்ணனும், ராமனும் என்னுடையவனென்றுஞ் சொல்லா நிற் கும். என்னுடைய க்ராமத்திலிருக்கிற பகவான் என்னுடைய னென்னும் மாதவபுத்தியுண்டாகாநிற்கும். (ருகூ0) <. விதயெது ஜமஹானஸாகி நலவா ரோத: | காகவே களு ளூ கூ ஹா விஜ நாடி -நடு' என்று, பரமார்த்தத்தால் ஜகந்நாதனாப், ஸ்வாமி யான ஜநார்த் தானை அபக்தனாகவும், அஸ்வதந்த்ரனாகவும், ரஷ்ய பூதனாகவும் சிந்திப்பதுஞ் செய்யாநிற்கும். (நிகூக) தலிதுபாசி ஹா தெஜாவoகொவெல தவத: ஸாநாவாநO தயாயாதா க --தெெெவஜத தி: என்று, பெரிய தேஜஸ்ஸையுடைய ஜகத்பதியானவன், பக்தனுக்கு வத்ஸலனாய்க் கொண்டு அவன் இச் சித்தபோது அமுது செய்யாநிற்கும் ; அப்படியே, ஸ்நாநத்தையும் பாநத்தையும் யாத்ரைபையும் பண்ணா நிற்குமென்றும், (ருகூஉ) ஸ த ரஜமஹா யொவ இ ததொய்யா தயா | ஸராதி ரமலா தாவா கடவவெஷ தெ என்று, ஸ்வதந்த்ரனாப் ஜகந் நாதனாபிருக்கச்செய் தேயும், அவன் யாதொருபடி அஸ்வதந்த் ரன், அப்படியாக நிற்கும் ஸர்வபக்தியாய் ஜகத்துக்கு ஸ்ரஷ்டா வாயிருக்கச் செய்தேயும், அந்தரைப் போலே சேஷ்டியா நிற்கு மென்றும்; (நிக.) 'ஸவ-ர நீ காசேநய காசி)வாகஉவலு கூ.) தெசுவாாயா நவிஜ ஐங் ஸ்ெெடிவ க மா - ெதடியாது என்று, எல்லாக்காமங்களையும் கொடாநின்று ஸ்வாமியாயிரா நிற்கச்செய் தேயும், அப்பக்தரைப் போலே காணப்படா நிற்கும் ; அபராதங்க ளில் அறிவிலனாகா நின்று கொண்டு, எப்போதும் தயையைப் பண் ணாநிற்குமென்றும், (கா) சுவ-மாவ தாரவிஷயெயோவ.) - ஜெய தலயா, உகாம-ணா நாக , தெவoவஷ-bெெத ரவி என்று, அர்ச்சாவதார விஷ பத்தில் என்னாலும் சுருங்கச்
