ரோமாபுரிப் பாண்டியன்
173
"செழியன், இருங்கோவேளின் நண்பனாகிவிட்டதாகவும், பாண்டிய மன்னன் செழியனைப் பற்றிக் கவலைப்படத் தேவையில்லையென்றும் செழியனைக் கொண்டே எழுதப்பட்ட ஓலையாகும் அது. முக்கியமாகப் பாண்டியர் படையெடுப்பைத் தடுத்து, அவர்களைத் திரும்பிடச் செய்யவே அந்த ஏற்பாடு. நல்ல வேளையாக அந்தச் சூழ்ச்சியில் இருங்கோவேள் வெற்றியடையவில்லை. நான் குறுக்கிட்டு ஓலையைக் கைப்பற்றிவிட்டேன்!"
"அப்படியா! நீயா?"
"ஏன் மன்னா வியப்பு? ஓலையை தாங்கிச் சென்றவனை நானே கொன்று கிடத்தி விட்டு அந்த ஓலையையும் பிடுங்கிக் கொண்டேன்!"
"எங்கே அந்த ஓலை?"
"அது பாண்டிய நாட்டு ஒற்றர் வீரபாண்டியிடம் இருக்கிறது அரசே! சொல்ல மறந்து விட்டேனே, அந்த வீரபாண்டியைப் பற்றி! மிகவும் நல்லவர். ஒப்பற்ற வீரர். பாண்டிய நாட்டுக்காகத் தன் உயிரையும் பொருட்படுத்தாமல் இருங்கோவேளைச் சுற்றிக் கொண்டு திரிகிறார். பாவம், ஒரு சாதாரண விறகு வெட்டியைப் போலக் காடுமேடெல்லாம் அலைகிறார்; கஷ்டப்படுகிறார்!"
"அப்படியா? மிக்க மகிழ்ச்சி! ஆனால் சோழ மண்ணில் களங்கம் இருத்தலாகாது-களை முளைத்தலாகாது - என்று கங்கணம் கட்டிக் கொண்டு திரியும் சோழர்குடித் திலகமாம் உன்னை விட உயர்ந்தவனோ அந்த வீரபாண்டி? இருக்க முடியாது. உன் கடமையுணர்வும் தியாக உள்ளமும் யாருக்கும் இருக்க முடியாது!"
"தங்கள் பாராட்டுதலுக்கு நன்றி வேந்தே! இந்த ஊக்கம் நிறைந்த மொழிகள் மேலும் மேலும் என்னை உற்சாகப்படுத்தட்டும். எனக்கு நம்பிக்கையிருக்கிறது, எப்படியும் செழியனை மீட்டு வந்து விடலாம் என்று! அந்த வகையில் வீரபாண்டியின் துணையும் நிரம்ப இருக்கிறது.
"முத்துநகை! நீ என்ன திட்டம் போட்டிருக்கிறாய் என்றே எனக்குப் புரியவில்லை. பாண்டிய நாட்டுப் படைகள் இருங்கோவேளை வளைத்துக் கொள்வதால் இருங்கோவேள் பிடிபடுவான். ஆனால் செழியனைக் கொன்றுவிட்டால் என்ன செய்ய இயலும்? பொதுவாக எனக்கு இந்தப் படையெடுப்பு அவ்வளவு திருப்திகரமான திட்டமாகத் தெரியவில்லை. இதில் பாண்டிய மன்னர் என்னைக் கலந்து கொள்ளாதது ஏன் என்றும் தெரியவில்லை. செழியன் விஷயத்தில் நான் அலட்சியமாக இருந்துவிட்டதாகக் கருதியிருக்கிறாரோ என்னவோ?"
"அப்படியொன்றும் இருக்காது. ஆனால் ஒன்று. இங்கு நான் வந்ததே எதற்குத் தெரியுமா? பாண்டிய மண்டலத்து ஒற்றர் வீரபாண்டி மிக
