இன். லால்கெளறைர்நாடகம்,
சொன்னலுன்னிட்டப்படிக்கென்னென்ன காரியமோ
துரிதமுடன்டிப்போமின்குள் " . . . . ஆ மகனே உன கசப்பஞ்சம்போய் மற்றேர்சம்ாமஞ்சமிங் . குற்றவகையுமறியோமே ஆ மகனே மனதில்லளவில்ல ந்த வகையுமறிகிலமே . . . . - மகிழ்வாய்யுரைத்தாம் கலங்கிடோமே. ஆ. மகனே
லாலாசன்விடைகொடாத
கெளஹரையே நினைத்சழுகல்
தக்கைதாவில் வ1று கயங்கியேமகன்பாற்கேட்க விக் தைசேர்முகத்தைகோக்கிவிடையொன்றல் சொல்லாதென்தன்
புத்தியின் கனிபேனெஹர் கெளஹரேயெனப்புழுங்கிச்
சிங்தையிறவிரிவாகருமம் நியங்கியேபுலம்புவனே.
திபதை இம்முகாரிருபகதாளம், கண்ணிகள்.
மெளவலங்கு முல்பெனவர்ேவி நிக் . கெளஹரேபி ங்குவாய் கெல்லைகேருன்தன்செல்விதழ்க்கொழிற். அவ்வவேவிடைதாரம் லாலோனினிமேலேயுன்மனை பலேயென்றதைம றங்கா ώ சாலவே துன்பக்காலகேர்லஞ்செய் ேதாலமிட்டமுத்துறந்தாய் வஞ்சியேசபாமஞ்சமீகப சஞ்சியென்றடிபென்ே ೯೫ - - கொஞ்சிமாமயன்மிஞ்சிகின்றதை கிஞ்சித்தும்கினைகண்ணே பொன்னின்மாமயிலென்னுஞ்சாயலு மன்னபென் னடைமானும் மின்னுதேவிழிதன்முன்னே யிதம்கென்னசெய்குவேனுனும் சிக்கமாறிவசுத்திட ப்பெரும் தத்திலாகினேன்மானே முத்தணிக்கமுகத்தைப்ேடியோர் முத்தங்கக்கருள்தேனே செம்பொற்கும்பமோடம் தம்பொரும் பம்பாத்தனமீது . கம்பனஞ்செயம்ைபிவீனினில் வம்பணுனேணிப்போதி.
