64
மன்னார்: யாரோ, ஏழைப் பயல்கள், இல்லாத கொடுமையால், பட்டினி கிடந்து செத்துவிட்டார்கள்.
மாரி: பட்டினி கிடந்தா? உபவாசமா?
மன்னார்: உபவாசமென்றால், உயர்தரமான பலகாரம் இருக்குமே! அசல் பட்டினிதான்.
மாரி: இந்த 70 பேருக்கு உணவளிக்க ஒருவரும் முன் வரவில்லையா?
மன்னார்: நல்ல கேள்வி கேட்டாயம்மா! யாரார் பட்டினியாக இருக்கிறார்கள், என்று பார்த்துப், படியளப்பதா, ஒவ்வொருவருக்கும் வேலை.
மாரி: நம்மைப் போன்ற மனிதர்கள், சோறு கிடைக்காது சாகிறார்களே, நமக்கிருக்கும் செல்வத்தில் கொஞ்சம், இவர்களைக் காப்பாற்ற அளிப்போம், என்று எந்தத் தர்மவானுக்கும் தோன்றவில்லையா?
மன்னார்: இது ஒரு பேச்சாகுமா? இதைப்போலப் பஞ்சம் வந்தபடிதான் இருக்கும், இதைப்போலப் பயல்கள் செத்தபடிதான் இருப்பாங்க. இவங்களைக் காப்பாற்ற ஆரம்பிச்சா, யார் மீள முடியும். ஏதோ தர்மசிந்தனை தோன்றினா, கோயில் கட்டுவாங்க, தேர் திருவிழாவுக்குப் பணம் தருவாங்க, நம்ம செட்டியார் செய்ததுபோல, தங்கக்குடையோ, வெள்ளி தீவர்த்தியோ செய்து சமர்ப்பிக்கலாம், பட்டினி கிடக்கிறவங்களுக்குச் சோறு போட ஆரம்பிச்சா, பட்டத்து ராஜாவாலேகூட முடியாதேம்மா. கோர்ட்டுக்குப் போகணும் நடம்மா.
மாரி: மன்னார்சாமி! நான் கோர்ட்டுக்கு வரப்போவதில்லை.
