சுந்தர சண்முகனார் 109
அவ்வவரைப் பெயரிட்டு அழைத்தனர். செந்தண்மை யாகிய அந்தண்மை பூண்டு ஒழுகுபவன் (பார்ப்பான்) அந்தணன், பறையடிப்பவன் பறையன் என இங்ஙனம் அழைத்து வந்தார்கள். எனவே, ஒழுக்கம் குறித்து சாதிப் பிரிவினை ஏற்படவில்லை; தொழில் குறித்தே ஏற்பட்டது என்னும் கருத்தினை, நம் திருவள்ளுவர்
‘பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் சிறப்பொவ்வா
செய்தொழில் வேற்றுமை யான்’
என வெட்ட வெளிச்சமாக அறிவித்துவிட்டார்.
உண்மை இங்ஙனமிருக்க, ‘ஒழுக்கமுடைமை குடிமை” என்னும் இக்குறளுக்கு, ஒழுக்கமுடைமை உயர் சாதித் தன்மை- ஒழுக்கமின்மை இழி சாதித்தன்மை என்னும் கருத்தில் உரையாசிரியர்கள் பலரும் உரை பகர்ந்திருப்பதும், பரிமேலழகர் இக் குறளில் வருணத்தை இழுத்து மாட்டி யிருப்பதும் அறியாமையும் வருந்தத்தக்கதுமாகும். ‘ஏன்? இவ்வுரையாசிரியர்கள்மேல் என்ன தவறு? ‘ஒழுக்கமுடைமை குடிமை-இழுக்கம் இழிந்த பிறப்பு என்று வள்ளுவர்தான் வெளிப்படையாகச் சொல்லியிருக்கின்றாரே-அதைத்தான் இவர்களும் எழுதினார்கள். இது சரியில்லையென்றால் எது சரி?” என்று நம்மைச் சிலர் வினவலாம். ஆதலின் இக் குறளின் உண்மைக் கருத்தைத் தெளிவுறுத்துவோம்:
முதலியார் என்னும் ஒரு சாதியை எடுத்துக் கொள்வோம். அம்முதலியாருள்ளும் பல முதலியார் பிரிவுகள் இருக்கலாம். அவற்றுள் ஏதேனும் ஒரு பிரிவு முதலியார் சாதியினரை ஈண்டு எடுத்துக்கொள்வோம். அவர்களே தம்
