________________
16-வது கதை. போறை யுடைமை 87 தண்டெடுத்து வந்ததை யுனாந்த விராட பூபதி ' என் செயவதென த' திகைத்து நிறக அவன மைந்தன உதர ரன பிருஹனன ையைச சாரதியாக்க கொண்டு யுத்த களஞ்சாரநதான. எனிலும் அது வரையில் போர் முக ததைக்கண்டறி யாதவனா தலினாலும் அரசாக குரிய ஆண் மை, வீரம, தீரம முதலியன அமையப்பெறாதவ னாதலினா லும் கௌாவரது கடறபெருஞ சேனையைக் கண்டஞ்சி வந்த வழியே ஓட்டம் பிடித்தான. புறங்காட்டி போடிய உத்தானைப பிருஹனனளை தேற்றிததானே போககோ லம பூனம் உத்தானைச் சாரதியாக நியமித்து அயாகக ளஞ சென்று தேவாகளும் கண்டதிசயிக்கும் வண்ணய சம முறுக்கி வெற்றிமாலை சூடினான. என்றாலும் உத்தி சனே வெற்றி வாகை பெற்று வருகின்றான் என விபாடனு ககுக தூது விடுததான. வெற்றி வாகை பெற்று வரும் தன புதலவனை எதிர்கொண்டழைக்க 105 திரிகளைச சேனை யுடனே அனுபபித தான கங்கபபடடருடன கவராடி யிருக தான விராடன ஆட்ட த தின நடுவே தன மகன கொண்ட வெற்றியை நினதது நினைதது ஆனந்த பரவசனாய விசா டன உத்தரனது புகழை விவரிககவே, கெளரவ சேனையை முறியடி, தறு வெற்றி பெற்றவன அரசசுனனே யெனற்றி ஈத கககபடடா வீராடனை நோக்கி ' நிருப! தேவாகளும அமரில முன்நிறக மாட்டா தபடி அத்தனை விலலாமை வாயாத பீஷம துரோணாகளை உததரனா ஜயிகக வலல வன்? *மதரண மனையில் பேடியுகுசசனமாது வதிந்து வரும பிருஹன னளையே வெற்றி பெற்றிருக்கவேணயே' என றனா. இவ்வசன ததைச் செவியிலேற்ற மசச பூபதி ' மிகச்சிறநத வில்லாளியான என குமான வெற்றி பெற திருகக தனை மறுத்து ஒரு பேடிபை புகழவது டீ.சித
