இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
சகுந்தலா
— 1 —
ரகுராமனுக்கு யோசித்து யோசித்து மூளையைக் குழப்பிக் கொள்வதற்கு எவ்வளவோ விஷயங்கள் இருந்தன. என்றாலும் சில தினங்களாக அவன் ஒரே ஒரு விஷயத்தைப் பற்றித்தான் யோசித்துக் கொண்டிருந்தான். மற்றப் பிரச்னைகள் எல்லாம் தாமாகவே பதுங்கிவிட்டன.
அடுத்த வீட்டில் வந்து குடியேறியிருப்பது யாராக இருக்க முடியும் என்பதுதான் அவன் மனதில் உறுத்திக் கொண்டிருந்த முக்கியப் பிரச்சினை. அங்கு ஒரு பெண் புதிதாக வந்திறங்கினாள் என்பது அவனுக்கு நிச்சயமாகத் தெரியும். ஆனால் அவள் மட்டும் தான் குடியிருக்கிருளா?
சிலசமயம் அவனுக்கு அப்படித்தான் தோன்றும். 'முடியாது, ஒரே ஒருத்தி மட்டும் அந்த வீட்டில் தனியாக இருக்க முடியாது. ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட நபர்களிருக்க வேண்டும். பெண்கள் இருவரா, மூவரா? அல்லது அவள் மட்டும்தானா?' ரகுராமனால் உறுதியாகத் தீர்மானிக்க முடியவில்லை.
'எத்தனை பேர் வேண்டுமானாலும் இருந்து விட்டுப் போகட்டும்! இவர்கள் ஏன் இந்த வீட்டைத் தேடிப்பிடித்து வரவேண்டும்? ஊரில் வேறு வீடுகள் இல்லாமலா போயின!' என்று சீறும் அவன் மனம்.
உடனேயே சிரிப்பு எழும். 'நான் இங்கு இருப்பதனால் பக்கத்து வீட்டிலே யாருமே குடியிருக்கப்படாது என்று நான் எப்படிச் சட்டம் செய்ய முடியும்! இவ்விதம் ஆசைப்படுகிறவர்கள் அத்துவானக் காட்டிலே போய் டேராப்போட வேண்டியதுதான்!' என்று நினைத்துக்கொள்வான் அவன்.
'அட, குடிவந்ததுதான் வந்தார்களே! எல்லோரையும் போல் வீட்டைத் திறந்து வைத்து, கலகலப்பாக வாழக்கூடாதோ? முன் வாசல் கதவு—கம்பிக் கதவல்ல; பெரிய கதவேதான்—சதா அடைத்தே கிடக்கிறது. யாராவது வெளியே தலைகாட்டுவார்களா என்று பார்த்தால், ஊம்
