விந்தன் 33 தெரியாது. கடைசியாகக் கண் விழித்தபோது காந்தா எனக்கு அருகே இருந்தாள்.
- இப்பொழுது நான் எங்கிருக்கிறேன், காக்தா?”
என்றேன் கான், அவளை நோக்கி.
- பூலோக கரகத்தில்!” என்ருள் அவள்.
அப்பொழுதுதான் அடியாள் இருப்பது ஆஸ்பத்திரி என்று எனக்குத் தெரிந்தது. அத்துடன் எங்கள் கார் அன்றிரவு விபத்துக்குள்ளான நிகழ்ச்சி யும் என்னுடைய கவனத்திற்கு வந்தது. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன்; என் கட்டிலுக்கு அடுத்தாற் போலிருந்த கட்டிலில் என் கணவர் கிடத்தப்பட்டி ருந்தார். அவர் வரவில்லை; அவர் இன்னும் இந்த உலகத்துக்கு வரவேயில்லை! நேற்றுக் கல்யாணம், இன்று இந்த வைபோகம்என்னுல் தாங்க முடியவில்லை; ஒடோடியும் சென்று அவருடைய கால்களைப் பறறிக் கொண்டு அழுதேன், அழுதேன், அழுதுகொண்டே இருந்தேன். திடீரென்று ஒரு கை எங்கிருந்தோ வந்து என்னைப் பற்றி இழுத்து அப்பால் விட்டது; திரும்பிப் பார்த்தேன். அத்தையுடன் கின்றுகொண்டிருக்த மாமா, இன்றுதான் ஆபரேஷன் கடந்திருக்கிறது: இதற்குள் அவரை ஆேட்டிப்படைக்கலாமா, அம்மா?” என் ருர். ஆபரேஷனு, எதற்கு?’ என்றேன் கான் திடுக்கிட்டு. : ஸ்!” என்று அவர் என் வாயைப் பொத்தினர். அ.-4
