.சீனிவாசன்- - - 127 ופ. புறன் அலர் அவன் உறப் பொழுது போக்கியான் அறன் அலது ஆற்றுவேன் என்கொண்டு ஆற்றுகேன்?” “எப்பொழுது இப்பெரும்பழியின் எய்தினேன் அப்பொழு தேஉயிர் துறக்கும் ஆணையேன் ஒப்பரும் பெருமறு உலகம் ஒதயான் துப்பழிந்து உய்வது துறக்கம் துன்னவோ?” என்று சீதை சலிப்படைகிறாள். 'வஞ்சனை மானின் பின் மன்னனைப் போக்கி, என் மஞ்சனை வைது பின் வழிக் கொள்வாய், எனா நஞ்சு அனையான் அகம் புகுந்த நங்கையான் உஞ்சனென் இருந்தலும் உலகம் கொள்ளுமோ?” "அற்புதன் அரக்கர்தம் வருக்கம் ஆசற வில்பணி கொண்டு அரும் சிறையின் மீட்டநாள் 'இல்புகத்தக் கலை என்னின், யான் உடைக் கற்பினை எப்பரிசு இழைத்துக் காட்டுகேன்?” "ஆதலால் இறத்தலே ஆறு! எனாச் சாதல் காப்பவரும் என் தவத்தின் சாம்பினார்; ஈதுஅலாது இடமும் வேறில்லை; என்று ஒரு போதுஉலாம் மாதவிப் பொதும்பர் எய்தினாள்” f, ! ன் றும். அப்படியே அவ்வில்லர்கள் அக்கரைக் கொன்று, என்னை மீட்டிய , - பின்னர், அவள் இல்புகத்தக்க வளல்ல.இ.இ என்று என்னை ஏற்க மறுத்தால் நான் |o ா து கற்பு நிலையை எவ்வாறு இழைத்துக் காட்டுவேன் என்றெல்லாம் ா ம் நொந்து ஆதாலால் இறந்ததலே அறத்தின் ஆறாகும்’ கா ) கரு தித் தன் உயிை г/ o || || : '\ W ாத்துக் கொள்ள முயல்கிறாள் கல்: راههای பிாட் டி. Loo
