112 கேட்டான் கனகலிங்கம். "நீங்கள் யார் என்ன வேலை செய்கிறீர்கள், எங்கே இருக்கிறீர்கள் என்றெல்லாம் விசாரித்திருந்தால் இந்தக் கஷ்டம் இப்பொழுது நேர்ந்திருக்காது. நான்பாட்டுக்கு நீங்களே உங்கள் கடைக்கு முதலாளியாக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டு விட்டேன்...” 'அதனால், என்ன, இப்பொழுது?-நடந்து போன காரியத்தைப்பற்றி வருந்துவானேன்?” "அந்தக் காரியம் என்னால் நடந்திருக்கும்போது, நான் எப்படி வருந்தாமலிருக்க முடியும்?” “உன்னாலா!-அது எப்படி?” என்று கனக லிங்கம் வியப்புடன் கேட்டான். "அவர் என் சித்தப்பா!' என்றாள் அகல்யா. 'எவர்..?” “உங்கள் முதலாளிதான்!” {{ • לל உண்மையாகவா? "ஆமாம்.” கனகலிங்கம் ஒருகணம் மெளனமாக இருந்தான். மறுகணம், "அப்படியே இருந்தாலும் அவர் என்னைக் கூப்பிட்டு விசாரித்து உண்மையைத் தெரிந்து கொண்டிருக்கலாமே?” என்றான். 'இம்மாதிரி சமயங்களில் அதற்கு வேண்டிய பொறுமையை அவரைப் போன்ற நிலையில் உள்ளவர்களிடம் எதிர்பார்க்க முடியுமா, என்ன?” என்றாள் அகல்யா. 'உண்மைதான்; அப்படியே கூப்பிட்டு விசாரித்திருந்தாலும் அவரிடம் நான் எப்படி உண்மையை நிரூபித்திருக்கப் போகிறேன்? நான் உண்மையை நிரூபித்திருந்தாலும் அவர்தான் எப்படி அதை ஒப்புக்கொண்டிருக்கப் போகிறார்?' என்றான் கனகலிங்கம்.
